Μητροπολίτης Ἰταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος: «Ἡ “δικαίωσις” καί ἡ “σωτηρία” δέν κερδίζεται μέ φαρισαϊκά ψευδῆ προσωνύμια. Ἕνας τρόπος ὑπάρχει νά δικαιωθοῦμεν: «Δικαιούμενοι δωρεάν διά τῆς ἀπολυτρώσεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ρωμ. 3,23-24). Εἶναι τρανή ἀλήθεια ὅτι μόνον ἡ ἐν Χριστῷ καταλλαγή “σώζει εἰς τό παντελές” (Εβρ. 7,25). Εἰς αὐτήν ὁδηγεῖ ἡμᾶς τό κατανυκτικόν Τριώδιον».
Μέσα εἰς ἕνα περιβάλλον εὐγενέστατον καί ἀδελφικόν, διεξήχθησαν, ἀπό 28ης μέχρι 30ης Ἰανουαρίου ἐ. ἔ., αἱ ἐργασίαι τοῦ «Συνεδρίου Πρεσβυτέρων» μεταξύ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Μεδιολάνων καί τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης.Ἡ Ἀρχιεπισκοπή τοῦ Μιλάνου εἶναι ἡ μεγαλυτέρα Ρωμαιοκαθολική Ἀρχιεπισκοπή εἰς τόν κόσμον, ἀπό πλευρᾶς ἐκτάσεως καί ἀριθμοῦ κληρικῶν, καί δή ἡ σπουδαιοτέρα πασῶν τῶν ἄλλων Ἀρχιεπισκοπῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἀρχιεπισκοπή Μεδιολάνων ἐπιθυμεῖ τήν στενήν ἐπικοινωνίαν καί συνεργασίαν μετά τῆς Μητροπόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου,καί μάλιστα μέχρι τῆς ἀπό κοινοῦ μελέτης, ἐμβαθύνσεως καί λύσεως διαφόρων θρησκευτικῶν, ἠθικῶν και κοινωνικῶν προβλημάτων, μέ σκοπόν τό πνευματικόν σύμφέρον τῶν πιστῶν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, ἰδίᾳ τῶν μεταναστῶν, οἱ ὁποῖοι εἰς τήν ἀρχήν, ἀλλά καί εἰς τήν συνέχειαν τῆς νέας αὐτῶν ζωῆς εἰς τήν ξένην, μακράν τῶν τέκνων, τῶν συζύγων καί τῶν συγγενῶν, μακράν τῶν ἠθῶν καί ἐθίμων τῆς πατρίδος αὐτῶν, διεξάγουν ἕνα σκληρόν ἀγῶνα πρός εὕρεσιν ἐργασίας καί ἐπιβίωσιν τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν. Τό Γενικόν Θέμα: «Σχέσεις Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν σήμερον ἐν Ἰταλίᾳ», πλούσιον καί ἐπίκαιρον, προσφέρει, ὅπως τόνισε εἰς τήν εἰσαγωγικήν του Ὁμιλια ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιος, «παλαιάς καί νέας ἐμπειρίας, αἱ ὁποῖαι καταδεικνύουν τόν ἐπίμοχθον καί τεθλιμμένον δρόμον, τόν ὁποῖον διήλθομεν ἐνταῦθα, βεβαίως, καί μέσῳ φοβερῶν ἐκκλησιαστικῶν περιπετειῶν, μέχρι νά φθάσωμεν εἰς τήν «Riconciliazione» καί εἰς τόν «Διάλογον τῆς Ἀγάπης ἤ Κοινωνίας» καί εἶτα εἰς τόν «Θεολογικόν Διάλογον».
Οἱ ἱερεῖς καί τῶν δύο Ἀρχιεπισκοπῶν ἐπαρουσίασαν μελέτας ἀρίστας καί ἐχειροκροτήθησαν πολλάκις καί δικαίως.
Ἀπό μέρους τῆς Μητροπόλεως ἀνέπτυξαν τά εἰς αὐτούς ἀνετεθέντα θέματα, μέ διαφόρους τίτλους: οἱ Ἀρχιμανδρίται Ἀθηναγόρας Φασίολο καί Συμεών Κάτσινας: «Ἐμπειρίαι ἀπό τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν», Διονύσιος Παπαβασιλείου: «Διαχριστιανικαί σχέσεις», Εὐάγγελος Ὑφαντίδης: «Οἱ χριστιανοί ὡς μειονότητα εἰς τήν μεταχριστιανικήν περίοδον», ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Ἀνατόλιος Μπίτκας: «Ὁ ἱερεύς γέφυρα ἑνότητος» καί ἡ Δρ. Ἐλισάβετ Fimiani Καλαμπούκα: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης μετά τῆς ἐν Ἰταλίᾳ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, γενικῶς».
Ἀπό μέρους τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τοῦ Μιλάνου ἀνέπτυξαν τά θέματα οἱ Monsignori καί Καθηγηταί: Francesco Braschi: «Ἡ Ἀμβροσιανή Ἐκκλησία γέφυρα μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως», Marco Paleari: «Τό Μυστήριον τοῦ Γάμου: Θεολογική καί Ποιμαντική Θεώρησις, προβλήματα, μικτοί Γάμοι», Cristiano Bettega: «Διαχριστιανικαί σχέσεις» καί Alberto Cozzi: «Οἱ χριστιανοί ὡς μειονότητα εἰς τήν μεταχριστιανικήν περίοδον».
Τό πρόγραμμα τοῦ «Συνεδρίου τῶν Πρεσβυτέρων», ἐκτός τῶν διαλέξεων, περιελάμβανε καί ἱεράς Ἀκολουθίας, καθώς καί δύο Concerti,μέ τήν συμμετοχήν μιᾶς Βυζαντινῆς Χορῳδίας μέ μαέστρο τόν μουσικολογιώτατον κ. Ἰωάννην Παπαχρόνην καί τῆς Ἀμβροσιανῆς Χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου.
Πολλαί Ἀρχιεπισκοπαί καί Ἐπισκοπαί ἐν Ἰταλίᾳ ἐπιθυμοῦν τήν στενοτάτην αὐτῶν σχέσιν μέ τήν Ὀρθόδοξον Μητρόπολιν Ἰταλίας καί Μελίτης διά τήν περαιτέρω οὐσιαστικήν καί βαθεῖαν αὐτῶν γνωριμίαν καί συνεργασίαν ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ἀπό κοινοῦ μελέτης καί λύσεως διαφόρων τοπικῶν προβλημάτων, π.χ. κοινωνικῶν, ἠθικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν, τά ὁποῖα ἐνοχλοῦν ἀλλά καί ταλαντεύουν ἐνίοτε τήν ἀδελφικήν κατανόησιν καί τήν σταθεράν συμπόρευσιν τῶν Ἀρχιεπισκοπῶν ἤ τῶν Ἐπισκοπῶν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. Τήν συνεργασίαν τῆς Μητροπόλεως μετά τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Μεδιολάνων ἐπιδοκιμάζει καί ἡ Κίνησις τῶν Focolari,οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐξαπλωθῇ εἰς ὅλον τόν κόσμον καί εἶναι ὑγιές χριστιανικόν σῶμα. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιος συνήντησε τούς Focolari τοῦ Βένετο καί ἀπεφασίσεν τήν διοργάνωσιν ἑνός Συνεδρίου μεταξύ τῆς Μητροπόλεως καί τῆς μεγάλης ταύτης Ρ.καθολικῆς Κινήσεως, μέ γενικόν θέμα, προερχόμενον ἐκ τῆς Ποιμαντικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί τῶν ἑπικαίρων γεγονότων τά ὁποῖα, χάρις εἰς τόν πρακτικόν, ἱστορικόν καί πολιτιστικόν αὐτῶν χαρακτῆρα, θά βοηθήσουν ἔτι περισσότερον εἰς τήν ἐξάλειψιν τῆς «ignoranza» (ἀμαθείας), ἡ ὁποία εἰσέτι μαστίζει ὡρισμένας ρ.καθολικάς μικράς περιοχάς καί γίνονται αἰτία πολλῶν κακῶν καί καταστροφή συνεργασιῶν καί ἀγαθῶν συνεννοήσεων. Εἶναι τρανή ἀλήθεια ὅτι τό Movimento dei Focolari εἶναι μία Κίνησις εἰλικρινής καί καθαρά, καί εἰς τήν δραστηριότητά της, καί εἰς τάς λεπτομερείας τῆς ἀποστολῆς της, ἔχει δέ μέγα κῦρος καί κοινωνικήν προβολήν, σήμερον εἶναι ἡ πλέον δυναμική καί ζῶσα ρωμαιοκαθολική Κίνησις καί μάλιστα συνεργάσιμος, ἡ πλέον ἀγαπητή καί συμπαθής μέσα εἰς τούς κόλπους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Σεβ. Καρδινάλιος Μιλάνου Angelo scola, ὑπέροχη μορφή τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἔπλαιξε πλούσιον Ἐγκώμιον διά τόν ρόλον καί τό ἔργον τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως καί δή ηὐχαρίστησε διά τήν πολύτιμον αὐτῆς προσφοράν, καί γενικά διά τό ἔργον αὐτῆς ἐν Ἰταλίᾳ. Ἡ ὁμιλία αὐτοῦ ἦτο μία ἀκριβής ἀνακεφαλαίωσις τοῦ περιεχομένου τῶν Documenti ἐπί τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως τῆς Β’ Βατικανῆς Συνόδου. Ἀπό πλευρᾶς του, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιος ἀνέπτυξε τό θέμα: «1961-2015: ἥμυσις αἰών, μέ σταθμούς ἀφ’ ἑνός μέν πορείας ἀποξενώσεως, φανατισμοῦ καί ἀρνητικῶν ἀντιδράσεων καί ἀφ’ ἑτέρου μέ σταθμούς πορείας ἐπανασυναντήσεως, ἐνδυναμώσεως καί ἐνθαρρύνσεως τῶν σημείων καταλλαγῆς, ἀδελφοσύνης καί ἑλπίδος, πρός συμπόρευσιν ἀπό κοινοῦ εἰς τήν Εὐαγγελικήν ρῆσιν: “ἵνα πάντες ἕν ὦσιν”».
Τά Μ.Μ.Ε. ἐξεπροσωπήθησαν ἀπό ἱκανούς δημοσιογράφουςκαί μέσῳ αὐτῶν τό, ἀπό ἐκκλησιαστικῆς, ποιμαντικῆς καί πολιτιστικῆς πλευρᾶς, ἐπιτυχές «Συνέδριον τῶν Πρεσβυτέρων», ἔγινε γνωστόν εἰς τάς ἐνορίας καί τάς μονάς, αἱ ὁποῖαι διά τῶν συνεργατῶν αὐτῶν κατηχοῦν τούς ἐνορίτας καί γίνονται ἅπαντες μάρτυρες νέων γεγονότων, τά ὁποῖα γνωρίζουν καί οἱ φίλοι αὐτῶν καί οὕτω συμμετέχουν εἰς τήν πνευματικήν αὐτῶν ζωήν.
Τά συμπεράσματα τοῦ Συνεδρίου τούτου ὑπῆρξαν πλούσια:
1ον. Πλεῖσται ὅσαι ἐνορίαι ἐγνώρισαν τήν σημερινήν ἐκκλησιαστικήν κατάστασιν μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν.
2ον. Πλεῖστοι ὅσοι πιστοί διαφόρων ρωμαιοκαθολικῶν ἐνοριῶν ἐγνώρισαν τήν ἰσχυράν παρουσίαν καί τό μεγαλεῖον τοῦ κύρους τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης.
3ον. Ἐγνωρίσθη περισσότερον εἰς τάς καρδίας τοῦ λαοῦ ἐν Ἰταλίᾳ ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία.
4ον. Ἡ κατανόησις, ἡ ἀδελφοσύνη καί ὁ σεβασμός μεταξύ τῶν Ἀρχιεπισκοπῶν ἔγιναν βιώματα διά μίαν ἀληθινά μεταξύ αὐτῶν εἰλικρινῆ καί ἐποικοδομητικήν ἐπικοινωνίαν καί συνεργασίαν διά τήν ἀπό κοινοῦ ἀντιμετώπισιν καί ἐξουθένωσιν τῶν κακοβούλων νεοφιλοσοφικῶν τεχνασμάτων καί τῶν καταστρεπτικῶν συμπερασμάτων τῆς ἀδιαφορίας καί ἐκκοσμικεύσεως.
5ον. Διά τῶν ἐνοριῶν καί συνεργατῶν αὐτῶν ὁ λαός τοῦ Θεοῦ γνωρίζει τήν πρόοδον καί τήν πορείαν τῶν σχέσεων τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς, καθώς καί ἐκείνην μέ τάς ἄλλας Ἐκκλησίας καί Ὁμολογίας ἐν Ἰταλίᾳ καί γενικά.
Ἡ τοιαύτη δραστηριότης τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως, μέ τήν συμμετοχήν αὐτῆς εἰς συνέδρια καί εἰς τήν διοργάνωσιν συναντήσεων καί ἐκδηλώσεων, ἔχει ἕνα λαμπρόν ἀποτέλεσμα, τό ὁποῖον, χάρις εἰς τήν ἐνημέρωσιν, εὐαισθητοποίησιν ἐκείνων τῶν ὁποίων ἡ καταγωγή τῶν προγόνων αὐτῶν ἦτο Ἑλληνική ἤ ἡ πίστις αὐτῶν Ὀρθόδοξος, οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουν σχεδόν εἰς ὁλόκληρον τήν Ἰταλίαν, καί ὄχι μόνον εἰς τήν Μεγάλην Ἑλλάδα, ὅπως μνημονεύουν τινές, οἱ ὁποῖοι εἰς τήν οὐσίαν παρέμειναν είς τήν λήθην ἐπί αἰῶνας, γεναιαί γεναιῶν, ἐλλείψει ἐκκλησιῶν, ἱερέων, καί γενικά τῆς ὀργανώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἰταλίᾳ, ἡ ὁποία ἀπό τοῦ ἔτους 1996, ὁπότε καί ἐξελέγη Ποιμενάρχης αὐτῆς ο νῦν Μητροπολίτης Γεννάδιος, ὁ ἀπό Κρατεῖας, γνωρίζει τήν ἀναγέννησιν αὐτῆς, ἡ ὁποία ὀφείλεται εἰς τήν δυναμικήν παρουσίαν καί τήν ἔγκυρον καί ἐλπιδοφόρον παρρησίαν τῆς Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, εἰς τήν ἀρχοντικήν καί πολιτισμένην ταύτην χώραν τῆς cultura καί τῆς arte, ἔνθα ὁ ἀρχαῖος πολιτισμός, ὁ κλασικός καί ὁ Χριστιανικός συναντῶνται, ἐπῃρεάζουν, μορφώνουν, παίζουν τόν ρόλον αὐτῶν εἰς τό προσκήνιον τῆς ζωῆς καί γίνονται μάρτυρες ἀγαθῶν ἤ φαύλων γεγονότων, καταδιώξεων καί διωγμῶν, ἱστορικῶν ἐποχῶν καί περιόδων.
Εὑρισκόμενος εἰς Μιλάνο, ὁ Γεραρός Ποιμενάρχης ἡμῶν ἐσυνέχισε τήν Ποιμαντορικήν Περιοδείαν του εἰς τήν Λομβαρδίαν, μέχρι καί τήν Κυριακήν τῆς Ἀπόκρεῳ. Μέ τήν εὐκαιρίαν τῆς ἀρχῆς τοῦ Τριωδίου τήν 31ην Ἰανουαρίου ἐχοροστάτησε εἰς τόν Ἑσπερινόν ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου Μιλάνου, ἐνώπιον πολλοῦ ἐκκλησιάσματος.Εἰς τό τέλος τῆς ἀκολουθίας ὡμίλησε εἰς τούς Κατηχουμένους τῆς ἐνορίας καί ἔδωσεν εἰς αύτούς συμβουλάς σχετικά μέ τήν νέαν ζωήν τήν ὁποίαν θά ζήσουν ὡς Ὀρθόδοξοι. Τήν ἑπομένην Κυριακήν, ἐτέλεσε τήν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν κατάμεστον ἀπό πιστούς μεγαλοπρεπῆ ἐκκλησίαν τῆς Παναγίας καί εἶπον μεταξύ ἄλλων: «Ἡ “δικαίωσις” καί ἡ “σωτηρία” δέν κερδίζεται μέ φαρισαϊκά ψευδῆ προσωνύμια. Ἕνας τρόπος ὑπάρχει νά δικαιωθοῦμεν: «Δικαιούμενοι δωρεάν διά τῆς ἀπολυτρώσεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ρωμ. 3,23-24). Εἶναι τρανή ἀλήθεια ὅτι μόνον ἡ ἐν Χριστῷ καταλλαγή “σώζει εἰς τό παντελές” (Εβρ. 7,25). Εἰς αὐτήν ὁδηγεῖ ἡμᾶς τό κατανυκτικόν Τριώδιον».
Ἡ ἐνορία τοῦ Μιλάνου, μέ τήν παρουσίαν τοῦ πρώτου ἐφημερίου, κατά τούς νεωτέρους χρόνους, Ἀρχιμανδρίτου Εὐαγγέλου Ὑφαντίδη, νῦν Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, καί δή χάρις εἰς τάς συνετάς αὐτοῦ πρωτοβουλίας, αὕτη ἀνεβαθμίσθη καί ἀπέβη μία τῶν καλυτέρων καί δραστηριωτέρων ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεως. Μέ τήν παραχώρησιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῇ Μητροπόλει ὑπό τῆς Ἀμβροσιανῆς Ἐκκλησίας,καί μέ τήν διακονίαν τοῦ νέου αὐτῆς ἐφημερίου, καί Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Λομβαρδίας, Ἀρχιμανδρίτου Θεοφυλάκτου Βίτσου, ἀνῆλθεν αὕτη ἔτι περισσότερον ποιοτικά καί ἀνυψώθη πνευματικά καί κοινωνικά, καί ἠγαπήθη ἀπό τάς Χριστιανικάς Ἐκκλησίας καί ἀπό κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως. Ἡ ἐκκλησία τῆς Παναγίας διεκοσμήθη ὀρθοδόξως ὑπό εἰκόνων καί ἐκκλησιαστικῶν συμβόλων καί ἱερῶν καλυμμάτων. Τά Σχολεῖα Ἑλληνικῆς Γλώσσης καί Ὀρθοδόξου Κατηχήσεως, λειτουργοῦν μέ ζῆλον καί ἐνδιαφέρον, ἡ δέ Ἑλληνική Κοινότης Μιλάνου προκόπτει, ἀναπτύσσεται, προοδεύει καί καρποφορεῖ.
Εἰς τήν ἑορτήν τῆς κοπῆς τῆς «Βασιλόπιτας» τῆς Κοινότητος Μιλάνου,μέσα εἰς μίαν λαμπράν Αἴθουσαν, πλήρη ἀπό Μέλη καί φίλους της, ὁ Σεβασμιώτατος ὡμίλησε καταλλήλως πρός ὅλους, Ἰταλούς καί ἡμετέρους, περί τῶν ἱστορικῶν δεσμῶν τῶν δύο λαῶν, ἀλλά καί μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως καί Μεδιολάνων, σημειώσας ὅλως ἰδιαιτέρως τό ἱστορικόν γεγονός τῶν τριῶν ἱεραποστόλων Σισινίου, Ἀλεξάνδρου καί Μαρτυρίου, μαθητῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, οἱ ὁποῖοι ἀπεστάλησαν εἰς τόν Ἅγιον Ἀμβρόσιον διά νά λάβουν καί παρ’ αὐτοῦ τήν εὐλογίαν, ὥστε νά διδάξουν εἰς τόν λαόν τοῦ Trentino καί τῆς Βορείου Ἰταλίας τόν Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
