Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΣΕΡΡΩΝ (17-4-2015)

(Πέμπτη 17 Απριλίου 2015)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κ. Παντελεῆμον, ἐκπρόσωπε τῆς Α. Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ κύριε Θεολόγε, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας, 

Ἐντιμότατε καὶ ἀγαπητὲ κύριε Δήμαρχε Σερρῶν, 

Εὐλογημένοι Χριστιανοὶ τῆς θεοφρουρήτου πόλεως ταύτης, Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἠγαπημένα, 

Χριστὸς Ἀνέστη! Εἰρήνην ὑμῖν! 

Οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι καὶ Παμμέγιστοι Ταξιάρχαι μᾶς δίδουν σήμερον τὴν εὐχαρίστησιν νὰ συναντώμεθα ἐδῶ εἰς τὸν Ναόν τους, Πατριάρχης τοῦ Γένους καὶ τὰ ἐν Κυρίῳ τέκνα αὐτοῦ τῆς πόλεως τῶν Σερρῶν, ἐντὸς τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς ἑορτῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἐρχόμενοι ἐκ τῆς Πόλεώς Της καὶ τοῦ ἱστορικοῦ Ἑπταπυργίου, ὅπου «ἀείρροον ρέει τὸ θαυματουργὸν ὕδωρ τῆς Πηγῆς», «οὐρανίων χαρίτων καὶ θαυμάτων» πληροῦν τοὺς εἰς αὐτὴν προσερχομένους. Χαίρομεν συναντώμενοι εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον χῶρον διότι ἐνταῦθα «τὰ ἱερὰ καὶ θαυμάσια» μυστικῶς τελεσιουργοῦνται καὶ μυσταγωγεῖται τὸ μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας, τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ. 

Ἀναφέρομεν εἰς τὴν ἀγάπην σας ὅτι ἐδῶ ἐκοιμήθη ὁ ἐν ἁγίοις προκάτοχός μας Πατριάρχης Κάλλιστος, πορευόμενος εἰς Σερβίαν διὰ τὴν ἄρσιν τοῦ σχίσματος μετὰ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, καὶ εἰς τὰς Σέρρας παρέμεινε καὶ ἐκοιμήθη ὁ πρῶτος μετὰ τὴν Ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Γεννάδιος, ὁ Σχολάριος, ὁ πάνυ. Ἐδῶ ἤκμασεν ὡς Μητροπολίτης Σερρῶν καὶ εἷς τραγικὸς Πατριάρχης, Γρηγόριος ὁ Ζερβουδάκης, καθὼς καὶ ὁ συμπολίτης μας προκάτοχος τῆς ὑμετέρας προσφιλοῦς Ἱερότητος, ἅγιε Σερρῶν, ἀείμνηστος Μάξιμος ὁ Ξύδας. 

Χαιρόμεθα διότι εὑρισκόμεθα εἰς ἕνα τόπον ἱστορικόν, ἔνθα τὰ λείψανα τοῦ ἐνδόξου βυζαντινοῦ παρελθόντος, ὅσα κατέλιπεν ὄρθια ἡ ἀδυναμία τῶν ἀνθρώπων, μαρτυροῦν τὴν ποιότητα καὶ τὸ πνευματικὸν μεγαλεῖον τοῦ χριστοκεντρικοῦ ὀρθοδόξου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἤνθησεν εἰς τὴν πόλιν σας καὶ προσέφερεν ἄνθη εὔοσμα καὶ κάλλιστα εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Εὑρισκόμεθα εἰς τόπον κοσμούμενον καὶ περιστοιχιζόμενον ὑπὸ βυζαντινῶν ἀλλὰ καὶ νεωτέρων, Ἱερῶν Μονῶν, μαρτυρουσῶν ἐναργῶς τὴν εὐλάβειαν καὶ φιλοθεΐαν τῶν κατοίκων αὐτοῦ, αἱ ὁποῖαι μέχρι σήμερον ἐξακολουθοῦν νὰ ἀρδεύουν πνευματικῶς τὴν γῆν τῶν Σερρῶν καὶ νὰ ποτίζουν αὐτὴν μὲ τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας. 

Εὑρισκόμεθα εἰς τόπον ὁ ὁποῖος ἡγιάσθη ὑπὸ ἱδρώτων ἀσκητικῶν, ὅπως τῶν κτιτόρων τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, καὶ αἱμάτων μαρτυρικῶν, τῶν ἁγίων νεομαρτύρων, οἱ ὁποῖοι μέχρι σήμερον ἀποτελοῦν τὸ καύχημα τῆς πόλεώς σας καὶ τοὺς ἀκοιμήτους προστάτας καὶ μεσίτας σας πρὸς τὸν Θεόν. Συγχρόνως, εὑρισκόμεθα εἰς τόπον μαρτυρικόν, ὁ ὁποῖος εἰς τοὺς ἀγῶνας τοῦ Γένους καὶ τῆς Πίστεώς μας προσέφερεν ἑκατόμβας θυμάτων, τῆς θυσίας τῶν ὁποίων ἡ μνήμη εἶναι εἰσέτι νωπή. 

Τέκνα ἀγαπητὰ ἐν Κυρίῳ, εὐλογημένοι Σερραῖοι, 

Εἶσθε κάτοχοι μιᾶς μακραίωνος πνευματικῆς κληρονομίας, ἡ ὁποία σᾶς συνδέει ἀρρήκτως μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Ὅ,τι παρελάβετε ὡς γονικὴν κληρονομίαν, προτρεπόμεθα νὰ τὸ αὐξάνετε καθημερινῶς, ὥστε καὶ ἡμεῖς νὰ χαίρωμεν καὶ νὰ καυχώμεθα μετὰ τοῦ ἀναλισκομένου καθημερινῶς διὰ τὸ εὖ ζῆν καὶ τὸ χάριτι ζῆν ὅλων σας, θεοφιλοῦς Ποιμενάρχου σας, τῆς ὑμετέρας προσφιλοῦς Ἱερότητος, ἀδελφὲ ἅγιε Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ὁ ὁποῖος, ὡς ἐπώνυμος, ἔργῳ καὶ λόγῳ, πράξει καὶ θεωρίᾳ, τοῦ προστάτου σας Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ καὶ Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ἐκλήθης ἵνα «ποιμαίνῃς τὰ πρόβατα» Κυρίου (πρβλ. Ἰωάν. κα΄, 16) «φυλάσσων τὰς ἐντολάς, διὰ πολιτείας ἀνερχόμενος, διὰ καθάρσεως κτώμενος τὸ καθαρόν» (πρβλ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος Κ΄ Περὶ δόγματος καὶ καταστάσεως ἐπισκόπων, P.G. 35, 1080B), «τύπος καὶ ὑπογραμμός» γινόμενος κλήρῳ καὶ λαῷ καὶ τῇ Μητρὶ Ἐκκλησίᾳ, καυχωμένῃ δι᾿ Ἱεράρχας ὡς ὑμεῖς. 

Λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, θὰ ἐπιτύχετε εἰς τὴν ζωὴν καὶ εἰς τὸν προσωπικόν σας ἀγῶνα ὁ καθείς, ἐὰν παραμένετε πιστοὶ εἰς τὰς ἐπιταγὰς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν τῶν Πατέρων μας, δηλαδὴ ἐὰν καὶ ὅταν διατηρῆτε μεταξύ σας τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ὁμόνοιαν καὶ τὴν σωφροσύνην, πορευόμενοι συμφώνως πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἐργαζόμενοι τὴν σωτηρίαν σας πέριξ καὶ ὑπὸ τὴν πνευματικὴν ἐπιστασίαν τοῦ φιλοστόργου Ποιμένος σας καὶ μέσα εἰς τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Ἡ εὐλογία της εἶναι ἡ διακρατοῦσα τὴν κοινωνίαν μας δύναμις, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν δυσχερῆ αὐτὴν περίοδον, τὴν ὁποίαν διέρχεται ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδος. Εἶναι ἀνάγκη μέσα εἰς τὰς δυσκόλους αὐτὰς καταστάσεις νὰ περιορίσωμεν τὸ ἴδιον θέλημα καὶ νὰ δουλώσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὴν διακονίαν τῆς πατρίδος καὶ τοῦ πλησίον, νὰ ἐπιδιώξωμεν μὲ κάθε τρόπον τὴν μεταξύ μας ἑνότητα καὶ ὁμοψυχίαν, ὥστε νὰ ἐξέλθωμεν ἐκ τῆς κρίσεως ἰσχυροὶ καὶ δυνατοί, μὲ μεγαλυτέραν ἐμπιστοσύνην καὶ πίστιν εἰς τὸν Θεόν, Ἐκεῖνον ποὺ ἀπὸ τὴν δειλίαν τοῦ θανάτου, ἀπὸ τό «παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον» τῆς δοκιμασίας, τὸ ἤπιε μέχρι τέλους καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ. Δηλαδή, ὁ Κύριος «ἀεὶ νικᾷ», ὡς μόνος κραταιὸς καὶ δυνατός, καὶ ἀποδεικνύεται ὅτι «ἐργάζεται δι᾿ ὁρατῶν καὶ ἀοράτων», διὰ πειρασμῶν καὶ δοκιμασιῶν, τὸ ἀληθινὸν συμφέρον μας καὶ εἶναι ὁ μόνος γνωρίζων τὰς αἰτήσεις μας προτοῦ γενέσθαι αὐτάς. Ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας καὶ ἡ μεταξύ μας ἐμπιστοσύνη καὶ ἀγάπη ἐδημιούργησαν τὴν ἱστορίαν τοῦ Γένους μας. Ἀντιθέτως, αἱ διχοστασίαι καὶ αἱ ἔριδες ὑπῆρξαν πειρασμικαὶ καταστάσεις, ἄνευ συνεχείας, ἄνευ ἱστορίας, διὰ τοῦτο καὶ παρεδόθησαν εἰς τὴν λήθην, ὅπως ὁ θάνατος. Θριαμβευτὴς παραμένει ἡ ἱστορία, ἢ μᾶλλον ἡ ἀλήθεια τῆς ἱστορίας, ὁ Ἀναστὰς Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος. 

Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Καλῶς σᾶς εὕρομεν! Χριστὸς Ἀνέστη!