Προσκύνημα στα Μύρα μετά από 10 χρόνια (ΦΩΤΟ)

Προσκυνητής στη Χάρη του Αγίου Νικολάου στα Μύρα της Λυκίας έγινε για μια ακόμη φορά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.Ύστερα από χρονικό διάστημα δέκα ετών και κατόπιν πρόσκλησης του οικείου Ποιμενάρχου Μητροπολίτου Μύρων Χρυσοστόμου ο Πατριάρχης άφησε για λίγες ημέρες την πόλη του Αγίου Μύρου, τη μυροβόλο Βασιλεύουσα και μετέβη για να λειτουργήσει στη Βασιλική των Μύρων, όπου και ο κενός τάφος του Αγίου των Μύρων Νικολάου του θαυματουργού.
Στη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε την Παρασκευή, 6η Δεκεμβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου με προεξάρχοντα τον Οικουμενικό Πατριάρχη συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς Γέρων Δέρκων Απόστολος, πρ. Ερζεγοβίνης Αθανάσιος, Πισιδίας Σωτήριος, Μύρων Χρυσόστομος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, Σασίμων Γεννάδιος, Προύσης Ελπιδοφόρος και Αμαθούντος Νικόλαος.
Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Σμύρνη Θεόδωρος Τσακίρης με τη σύζυγό του, ο Πρέσβυς εν τιμή Φώτης Ξύδας, Άρχοντες του Θρόνου καθώς και πλήθος πιστών από την Πόλη, την ευρύτερη περιοχή των Μύρων, την Ελλάδα, την Κύπρο καθώς και άλλες χώρες του εξωτερικού. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας κατέφθασε με τη σύζυγό του ο πρώην Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Ertuğrul Günay.


Στον λόγο του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στο προσκύνημα αυτό του στα Μύρα που καθιερώθηκε από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Γέροντα Εφέσου Χρυσόστομο τον από Μύρων,Γέροντα του σημερινού Μητροπολίτη Μύρων Χρυσοστόμου ο οποίος και το συνεχίζει με πιστότητα και έντονο ενδιαφέρον.
Σκιαγράφησε τη σπουδαία μορφή του Αγίου Νικολάου, την ιδιαίτερη σημασία του στον χώρο της Ορθόδοξης Αγιολογίας ενώ εξέφρασε την ευχή του να συνεχίζεται απρόσκοπτα κάθε χρόνο το προσκύνημα αυτό. Ευχαρίστησε για την πρόσκληση και τη φιλοξενία τον οικείο Ποιμενάρχη Μητροπολίτη Μύρων Χρυσόστομο και τους συνεργάτες του, την εταιρείαν φίλων του Αγίου Νικολάου, τον πρ. Υπουργό για την παρουσία του και για τις θετικές ενέργειές του προς το Πατριαρχείο καθώς και τους λοιπούς πολιτικούς, Άρχοντες και προσκυνητές για την συμμετοχή και συμπροσευχή τους.
Το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Μύρων Χρυσόστομο τον πρ. Υπουργό στην οικία του στα Μύρα καθώς επίσης εθιμοτυπικώς και τον Δήμαρχο της περιοχής Süleyman Topçu.


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μύρων κύριε Χρυσόστομε,
Ἱερώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,
Εὐλογημένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τέκνα τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ σημερινή ἑορτή ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἶναι παγκόσμιος ἡμέρα χαρᾶς καί εὐφροσύνης διά τούς ἀνά τήν οἰκουμένην πιστούς χριστιανούς. Δι᾿ ἡμᾶς ὅμως εἶναι ἀκόμη μεγαλυτέρα ἡ εὐφροσύνη, καθ᾿ ὅτι ὁ ἐν ἐλέει πλούσιος καί θαυμαστός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ Κύριος μᾶς ἀξιώνει νά πανηγυρίσωμεν τήν ἱεράν καί εὔσημον αὐτήν ἡμέραν εἰς τήν ἕδραν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεωςτῶν Μύρων τῆς Λυκίας, τήν ὁποίαν ἐποίμανεν ὁ Ἅγιός μας.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος μέ τήν ζωήν του καί τά πολλά θαύματά του, τά ὁποῖα διά τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ποιεῖ μέχρι καί τῶν ἡμερῶν μας, διετράνωσε τήν δύναμιν, τήν πολυποίκιλον σοφίαν καί τήν πολλήν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἕνας παγκόσμιος ἄνθρωπος, ἕνας οἰκουμενικός Ἅγιος, καί διά τοῦτο τόν βλέπομεν νά ἐμφανίζεται εἰς κάθε σημεῖον τῆς οἰκουμένης, ὅπου τόν ἐπικαλοῦνται οἱ πιστοί, καί νά σώζῃ ἀνθρώπους πού κινδυνεύουν τόσον εἰς τήν ξηράν ὅσον καί εἰς τήν θάλασσαν. Εἶναι εὐρύτατα γνωστός εἰς ὅλον τόν κόσμον, ὄχι μόνον μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων ἀλλά καί τῶν ἀλλογενῶν καί τῶν ἑτεροδόξων.
Χαίρομεν ὅμως ἰδιαιτέρως ἐφέτος διότι συμπληροῦνται τριάντα χρόνια ἀφ᾿ ὅτου ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀξιώνει ἀνελλιπῶς κατ᾿ ἔτος τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον νά ἀσκῇ τό πνευματικόν καί ἐκκλησιαστικόν αὐτοῦ χρεωστικόν διακόνημα, ἔστω καί ὀλίγας φοράς τό ἔτος, καί εἰς τήν ἐδῶ ἐπαρχίαν αὐτοῦ. Ὁμιλοῦντες ἱστορικῶς, ὀφείλομεν νά ἐπισημάνωμεν ὅτι ἡ πρωτοβουλία αὕτη καί τό ἐγχείρημα ὑπῆρξαν κόπος καί μόχθος καί κατάκτησις τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Μύρων καί μετέπειτα Ἐφέσου κυροῦ Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδου. Διά τῆς διεξαγωγῆς κατ᾿ ἀρχήν, ἐν συνεργασίᾳ μέ τήν Νομαρχίαν Ἀτταλείας καί τό ἐν Μπάρι Ἰταλίας ὁμώνυμονἽδρυμα, Ἐπιστημονικῶν Συνεδρίων διά τόν Ἅγιον Νικόλαον, καί ἐν τῷ πλαισίῳ τούτων καί Θείας Λειτουργίας εἰς τήν Βασιλικήν τοῦ Ἁγίου, τοιουτοτρόπως κατέστη, ὁ ἀείμνηστος ἀδελφός καί διδάσκαλός μας ἐν Χάλκῃ, ἡρωϊκός πρωτοπόρος καί ὁδοδείκτης. Ἀργότερον ἡμεῖς μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐγκαινιάσαμεν ἀναλόγους λειτουργικάς καί εὐχαριστιακάς συνάξεις εἰς τήν Καππαδοκίαν, τήν Σπάρτην, τόν Πόντον, τήν Πέργαμον, τήν Ἔφεσον, τό Κιρκιντζέ, τά Μοσχονήσια, τήν Σελεύκειαν, τήν Νικομήδειαν, τάς Κυδωνίας καί ἀλλαχοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, εἰς τήν ὁποίαν ἐκτείνεται ἡ ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Σήμερον, ὡς γνωστόν, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἔχει ἀγκαλιάσει καί μεριμνᾷ διά τούς διερχομένους ἐκ τῶν περιοχῶν τούτων καί εἰς τούς χώρους τούτους κατά τά τελευταῖα ἔτη ἐγκαταβιώσαντας Σλαύους Ὀρθοδόξουςἀδελφούς μας καί ἀντιμετωπίζει ὀφειλετικῶς τάς πνευματικάς ἀνάγκας των.


Ὅπως ὁ Ἅγιος Νικόλαος, εἰς κάθε περίστασιν καί κίνδυνον καί ἀνάγκην, μέσα εἰς τάς τρομεράς νύκτας καί τούς θυελλώδεις ἀνέμους, συνεχίζει νά θαυματουργῇ καί νά φανερώνῃ εἰς τούς ἀνθρώπους τόν ἀοράτως ἐνεργοῦντα δι᾿ αὐτοῦ ζῶντα Θεόν, τοιουτοτρόπως καί ἡμεῖς, προσφέρομεν ὡςἀντίδωρον εἰς αὐτόν, ἐπί τριάντα τώρα ἔτη ἀνελλιπῶς, τήν Θείαν Λειτουργίαν «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας», αἰσθανόμενοι μεγάλην ἱκανοποίησιν διά τό κληροδοτηθέν ἡμῖνκεκτημένον τοῦτο τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου Μύρων καί εἶτα Ἐφέσου Χρυσοστόμου, καί συνεχίζομεν τελοῦντες κατ᾿ ἔτος εἰς τήν ἐπίγειον ταύτην Ἱεράν Μητρόπολιν τήν ἀναίμακτον μυσταγωγίαν, ὅπως ἀκριβῶς τήν προσέφερε καθ᾿ ἑκάστην ἡμέρανὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅταν διακονοῦσε ἐδῶ εἰς τήν Ἐπισκοπήν του.
Ἡ παρουσία τοῦ τάφου του ἐνταῦθα καταλίπει μέσα μας, εἰς τήν καρδίαν μας, μίαν πνευματικήν σφραγῖδα, μίαν ζῶσαν μαρτυρίαν. Γνωρίζομεν διατί ἀγαπῶμεν τήν πόλιν αὐτήν, διατί ἀγαπῶμεν τόν τάφον τοῦ Ἁγίου, διατί ἐρχόμεθα ἐδῶ καθ᾿ ἕκαστον ἔτος ταπεινοί προσκυνηταί καί συγκινούμεθα καί ἀνανεοῦμεν τάς δυνάμεις μας. Εἶναι διότι εἰς τόν τάφον τοῦτον εὑρίσκετο τό σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τό ὁποῖον ἦτο συγχρόνως σκήνωμα τοῦ Θεοῦ, σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παρ᾿ ὅλον ὅτι ὁ Ἅγιος εἶχε κοιμηθῆ καί ἡ ψυχή του εἶχεν ἐπιστρέψει εἰς τούς κόλπους τοῦ αἰωνίου Πατρός, ὅμως τό Ἅγιον Πνεῦμα δέν εἶχεν ἐγκαταλείψει τό ἔνθεον σῶμα του. Ἔμεινεν ἡ Χάρις ἀχωρίστως, ἀδιαιρέτως καί μονίμως μετά τοῦ τιμίου λειψάνου του.


Ἄν καί τό ἱερόν λείψανον τοῦ Ἁγίου Νικολάου μετεφέρθη εἰς χρόνους δυσχερεῖς διά τόν ἐνταῦθα γηγενῆ Ὀρθόδοξον Λαόν εἰς τό Μπάρι τῆς Ἰταλίας, ὅμως τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον εἶχε κατασκηνώσει ἐν αὐτῷ, δέν περιορίζεται χρονικῶς καί τοπικῶς, ἀλλ᾿ ἀπεργάζεται ἡμᾶς «κοινωνούς τῶν θείων αὐτοῦ χαρισμάτων καί λύσιν παρέχει τῶν παρεσχηκότων δεινῶν»(Μέγας Βασίλειος). Μένει εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου, ἐπειδή πρῶτον εἶχε σκηνώσει εἰς τόν ταφέντα ἐνταῦθα Ἅγιον Νικόλαον, ὅπως λέγει ἡ Γραφή: «ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω, καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός» (Β΄Κορ. ς΄ 16).
Ὅσα καί ἄν ἔχῃ ὑποφέρει ὁ Ἅγιός μας, ὅσα καί ἄν εἶδαν οἱ νοεροί ὀφθαλμοί του κατά τήν πάροδον τῶν αἰώνων εἰς αὐτόν ἐδῶ τόν τάφον καί εἰς τήν Βασιλικήν του, εἰς τήν ἐπίγειον κατοικίαν του, ἡμεῖς οἱ ὁποῖοι ἐρχόμεθα ἀπό διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, ἀπό τήν Κωνσταντινούπολιν, τήν Ρόδον, τάς Ἀθήνας, καί ἀλλαχόθεν τῆς οἰκουμένης, διά νά τελέσωμεν τήν Θείαν Λειτουργίαν, καί ὁ διακονῶν πιστός καί φιλότιμος Ποιμενάρχης τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως Ἱερώτατος ἀδελφός ἅγιος Μύρων κύριος Χρυσόστομος, καί μαζί μας οἱ ἀναπαυόμενοι ἀναρίθμητοι πρόγονοί μας εἰς τά ἡγιασμένα Μικρασιατικά χώματα ἀποδεικνύομεν ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόλαος καί μέσα εἰς τά ἐρείπια τῶν σεβασμάτων του καί μέ ἀοράτως παρούσας τάς ψυχάς τῶν πρό ἡμῶνεἶναι ζωντανός, ἀνάμεσά μας, ἡ πίστις μας εἶναι ζωντανή, οὐδέν ἐχάθη, καί δόξα τῷ Θεῷ ἀπό τριακονταετίας καί πλέον κερδίζει τούς ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος, κερδίζει τάς καρδίας τοῦ λαοῦ. Πράγματι, ὁ λαός, ὁ ὁπουδήποτε τῆς γῆς λαός τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχει ἄλλο στήριγμα εἰς αὐτήν τήν ζωήν καί εἰς αὐτήν τήν δύσκολον ἐποχήν, παρά μόνον τόν Θεόν καί τούς Ἁγίους Του. Αὐτοί οἱ Ἅγιοι, ὅπως ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ἡ εἰκών τῆς πρᾳότητος, εἶναι οἱ πραγματικοί ἡγέται τοῦ λαοῦ, διότι αὐτοί τόν ἠγάπησαν πλέον πάντων, τόν ἠγάπησαν ἀληθινά καί δυνατά καί τόν διηκόνησαν μέ στοργήν καί αὐτοθυσίαν. Διά τοῦτο καί μᾶς ὁμιλοῦν ἀπ᾿ εὐθείας εἰς τήν καρδίαν, ἀποκαλύπτουν τήν πραγματικότητα καί τήν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ καί προσελκύουν τούς ἀνθρώπους εἰς τάς αἰωνίους πηγάς, ἐκ τῶν ὁποίων ἀντλοῦνται αἱ εὐγενέστεραι καί δημιουργικώτεραι ἐμπνεύσεις.


Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἔφυγεν ἀπό τήν ἐπίγειον ζωήν. Ἀργότερον ἔφυγεν ἀπό τόν ἐδῶ τάφον του. Ἡ Βασιλική του ἐπί χρόνους πολλούς ἔμεινεν ἀλειτούργητος. Κατελείφθη εἰς ἐρείπια. Καί μόνον ὡρισμένοι κατ᾿ ἔτος ὀρθόδοξοι προσκυνηταί, ἐκ Ρωσσίας κυρίως, διήρχοντο καί ἄναβαν ἕνα κερί εἰς τήν Χάριν Του. Οὐδέποτε ὅμως ὁ Ἅγιος ἐγκατέλειψε καί τόν χῶρον καί τόν τόπον.Οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ Ἅγιος Νικόλαος εἰς τήν περίπτωσίν μας, εἶναι ταυτοχρόνως ἕνας πρωτότοκος καί πρεσβύτερος ἀδελφός ἐπί τῆς γῆς ἀλλά καί ἕνας προπομπός μας εἰς τούς οὐρανούς, ὁ ὁποῖος μεσιτεύει ὑπέρ ἡμῶν εἰς τήν Τριαδικήν Θεότητα, ἀνταποκρίνεται εἰς κάθε κατάλληλον διά τήν σωτηρίαν μας αἴτημα καί τό ἐκπληρώνει. Οὐδένα ἀφήνει ἀνικανοποίητον καί παραπονούμενονἀλλά τρέχει καί ρίπτεται καί εἰς τά ἀφρισμένα κύματα καί ἐπισκέπτεται πάσχοντας καί ἀδυνάμους καί πτωχούς καί σώζει ψυχάς καί ζωάς. Διά τοῦτο καί ἐδῶ εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, ὡς μαρτυρεῖ ὁ συναξαριστής του, οἱ πιστοί εἰς τούς ὁποίους ἐθαυματούργησε, τό εἶδον νά στάζῃ νερό ἤ νά εἶναι ἱδρωμένος, ἤ ὡς λευκοπώγονα ἐλεήμονα γέροντα προφθαίνοντα εἰς ὅλα καί εὐεργετοῦντα ὅλους.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος μᾶς δίδει αὐτό τό ὁποῖον δέν ἔχει σήμερον ὁ κόσμος. Αὐτό πού ἀπολαμβάνομεν ἡμεῖς καθ᾿ ἑκάστην εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Μεσιτεύει διά νά μᾶς δίδεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ὁ Ὁποῖος ἐξαποστέλλει τό φῶς καί τήν ἀλήθειάν Του μέσῳ τοῦ Ἁγίου Του.Ὅσον πτωχοί καί ἄσημοι καί ἄν εἴμεθα, εἴμεθα συγχρόνως μεγαλειώδεις, διότι, διά μέσου τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, κατά τάς μνήμας τῶν Ἁγίων ὡς ἐπί τό πλεῖστον, λαμβάνομεν τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, γνωρίζομεν τόν Θεόν, πληροφορεῖται ἡ καρδία μας περί Αὐτοῦ, τόν Ὁποῖον κάποτε οἱ Ἀθηναῖοι εἶχον ὀνομάσει «Ἄγνωστόν Θεόν», καί τόν Ὁποῖον Παῦλος ὁ Ἀπόστολος ἐδίδαξε καί ἐκήρυξεν ὡς τόν ἀληθῆ ζῶντα Θεόν τῶν πατέρων ἡμῶν μεταξύ ἄλλων καί εἰς τήν ἐδῶ εὐρυτέραν περιοχήν. Εὐχαριστοῦμεν καί δοξάζομεν τόν Ἅγιον Νικόλαον, τόν διαπρύσιον αὐτόν κήρυκα τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς συνήγαγε σήμερον ἐδῶ, εἰς τήν πόλιν του, εἰς τήν Ἐπισκοπήν του, εἰς τόν Ναόν του, εἰς τόν τάφον του.
Εὐχαριστοῦμεν τόνφίλτατον ἀδελφόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Μύρων κύριον Χρυσόστομον, διότι, συνεχίζων τό παράδειγμα τοῦ Γέροντος καί προστάτου του καί προκατόχου του, συνεχίζει νά κρατῇ «ἀνημμένην τήν δᾷδα» καί ἐμερίμνησε καί διά τήν σημερινήν λειτουργικήν πανήγυριν καί πανδαισίαν, εἰς τήν ὁποίαν προφρόνως προσεκάλεσε καί ἡμᾶς. Εὐχόμεθα ὁ Ἅγιος Νικόλαος νά τόν ἀνταμείψῃ πλουσίως καί νά τόν στηρίζῃ εἰς τό δυσχερές ἔργον του διά νά τηρῇἄσβεστον τήν φλόγα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν ἐπίγειον Ἐπαρχίαν του, προτρεπόμεθα δέ τό παράδειγμά του νά μιμηθοῦν καί ἄλλοι ἀδελφοί ἐμπεριστάτων Ἐπαρχιῶν τῆς Μικρασιατικῆς γῆς. Διά τοῦ ἀπό Μύρων Μητροπολίτου Ἐφέσου Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδου τά Μῦρα τῆς Λυκίας ἐγένοντο παγκοσμίως γνωστά ὡς τόπος προσκυνήματος καί συγκεντρώνουν κάθε χρόνον ἀναρίθμητα πλήθη χριστιανῶν.


Ὡσαύτως ἐν εὐχαριστίαις χαιρετίζομεν πάντας τούς ἐξ Ἑλλάδος καί ἀλλαχόθεν προσελθόντας προσκυνητάς, μάλιστα δέ τά μέλη τοῦ σωματείου ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Ἐξοχωτάτου ἐν ἰατροῖς κ. Π. Κολιομιχάλη, τόν ὁποῖον καί ἀνυψώσαμε χθές εἰς Ἄρχοντα ὀφφικίαλον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, εἰς ἐπιβράβευσιν τῆς προσφορᾶς καί τῆς ἀγάπης του.Ἐκφράζομεν τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόλαος θά ἀνταποδώσῃ εἰς ὅλους ἑκατονταπλασίως τόν κόπον τοῦ προσκυνήματος καί εὐχόμεθα νά χαρίζῃ εἰς ὅλους μας βιώματα μυστικά καί ἀληθινά, τά ὁποῖα νά μᾶς φέρουν ἐγγύτερον τοῦ Θεοῦ καί νά μᾶς βοηθήσουν νά γίνωμεν κοινωνοί καί κρουνοί τῆς δόξης Του.
Ἅγιε Νικόλαε, μᾶς ἔδωκες σήμερον μεγάλην χαράν καί εὐφροσύνην. Μᾶς ἐγέμισες μέ πίστιν καί ἐλπίδα. Ἡ καρδία μας πεπλάτυται. ῎Εγινεν εὐρυχωροτέρα εἰς ἀγάπην καί εἰς πλησμονήν χάριτος. Σέ δοξάζομεν καί ἀντιπροσφέρομεν ὕμνον εὐχαριστίας καί χαρᾶς, πρός σέ τόν ἑστιάτορα καί οἰκοδεσπότην τῆς σημερινῆς πανδαισίας.
Χαῖρε ὁ προχέων χαρίτων πέλαγος· χαῖρε ὁ πορίζων τοῦ μύρου τό ἔλεος.
Χαῖρε ἀντίληψις ψυχῶν εὐώδης· χαῖρε ἡ ἴασις σαρκός πρεπώδης.
Χαῖρε ὅτι καθορώμενος ἱλαρύνεις τάς ψυχάς· χαῖρε ὅτι ἀσπαζόμενος ἁγιάζεις νῦν ἡμᾶς.
Καί κατακλείομεν μέ ζέουσαν πίστιν καί μέ τήν εὐχήν ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου νά σκέπῃ καί νά διαφυλάττῃ ἀπό ἐχθρούς ἀοράτους καί ὁρατούς τήν παγκόσμιον ποίμνην τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ κατέστησεν ἡμᾶς φύλακας καί φρυκτωρούς. Ἀμήν.