ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

Ἐλλογιμώτατοι ἐκπαιδευτικοί, ἀγαπητοί μαθηταί, 

Μετά τάς θερινάς διακοπάς, ἐπανήλθατε, μέ νέας δυνάμεις, εἰς τά σχολεῖα καί τάς τάξεις σας, καί ἀρχίζει πλέον δι᾿ ὅλους σας μία νέα περίοδος μελέτης, ἐντατικῆς ἐργασίας καί ἀφιερώσεως εἰς τήν ἐπίτευξιν ἑνός ὑψηλοῦ σκοποῦ. 

Σεῖς οἱ ἐκπαιδευτικοί δέν μεταδίδετε μόνον χρηστικάς γνώσεις, ἀλλά ἀσκεῖτε ἀνθρωποποιητικόν ἔργον, μεταλαμπαδεύετε εἰς τούς μαθητάς ζωτικάς ἀξίας, πνεῦμα προσφορᾶς, κοινωνικῆς ὑπευθυνότητος καί ἀλληλεγγύης, πιστότητος εἰς τάς πολυτίμους παραδόσεις τοῦ Γένους. Τούς βοηθεῖτε, πάντοτε μέ κατανόησιν καί ἀγάπην, νά ἀνακαλύπτουν τά χαρίσματα καί τήν κλίσιν των, νά ἱεραρχοῦν τάς ἐπιθυμίας των, νά μεριμνοῦν διά τά καίρια καί τά οὐσιώδη τοῦ βίου, νά ἀναπτύσσουν πνευματικά ἐνδιαφέροντα. 

Οἱ μαθηταί πάλιν πρέπει νά βιώνουν τό σχολεῖον ὡς ἱερόν χῶρον μορφώσεως καί ἐξανθρωπισμοῦ, νά κατανοοῦν ὅτι εἰς τούς διδασκάλους μας χρεωστοῦμεν τό «εὖ ζῆν», τήν πνευματικήν μας ταυτότητα, τό ἦθος καί τήν ἀξιολογίαν μας. «Μαθαίνω γράμματα» ἐσήμαινεν, εἰς τήν παράδοσίν μας, «γίνομαι σωστός ἄνθρωπος», μέ πίστιν εἰς τόν Θεόν καί ἀγάπην πρός τόν συνάνθρωπον. Εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικόν ὁ μαθητής νά σέβεται τόν μόχθον τοῦ διδασκάλου, νά ἀναγνωρίζῃ τήν συμβολήν του εἰς τήν πρόοδόν του, καί νά τόν θεωρῇ πρόσωπον ἐμπιστοσύνης καί πρότυπον διά τήν ζωήν του. 

Ὀρθῶς ἐλέχθη ἀπό ἀρχαῖον φιλόσοφον, ὅτι ἡ ἀγωγή δέν μᾶς προετοιμάζει ἁπλῶς νά ἐπιτυγχάνωμεν ὅ,τι ἐπιθυμοῦμεν, ἀλλά μᾶς διδάσκει νά ἐπιθυμοῦμεν τό «δέον», «αὐτό πού πρέπει», αὐτό πού ἁρμόζει εἰς ἕνα ἐλεύθερον καί ὑπεύθυνον ἄνθρωπον. Ὄντως, ἡ παιδεία δέν ἀναφέρεται εἰς ὅ,τι «εἶναι» ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά κυρίως εἰς αὐτό τό ὁποῖον «ὀφείλει νά εἶναι». Ἡ δέ σύγχρονος Παιδαγωγική τονίζει ὅτι αἱ πνευματικαί ἀξίαι μεταδίδονται, εὐδοκίμως, ὅταν ἡ ἐκπαίδευσις ἐκτυλίσσεται εἰς προσωποκεντρικόν περιβάλλον, ὅταν λειτουργῇ ὀρθῶς ἡ σχέσις παιδαγωγοῦ καί παιδαγωγουμένου.

Σημαντικόν μερίδιον εἰς τήν ἐπιτυχίαν τῆς ὅλης παιδευτικῆς διαδικασίας ἔχει καί ἡ συμβολή τῶν γονέων καί κηδεμόνων τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν μας. Τό μέγιστον κεφάλαιον τῆς παιδείας καί τῆς ἐκπαιδεύσεως δέν εἶναι μόνον ὁ ἐκπαιδευτικός μέ τό «ἦθος τοῦ δασκάλου» καί ὁ ὑπεύθυνος καί συνεπής μαθητής, ἀλλά καί οἱ γονεῖς καί οἱ κηδεμόνες, οἱ ὁποῖοι μέ αὐτοθυσίαν καί πολλήν ἀγάπην στηρίζουν τά τέκνα των εἰς τόν καλόν ἀγῶνα τῆς μορφώσεως, εἰς τήν δύσκολον πορείαν πρός τήν ἀληθῆ ἐλευθερίαν. Τούς ἐπαινοῦμεν καί τούς εὐχαριστοῦμεν. 

Ὅλα αὐτά τά ἀληθῆ καί τά σεμνά, τά δίκαια καί τά εὔφημα, ἡ τιμαλφεστάτη φιλάνθρωπος πατρογονική πνευματική παρακαταθήκη καί σοφία, σήμερα, εἰς τήν ἐποχήν κυριαρχίας τῆς τεχνολογίας εἰς τήν ζωήν μας, τῶν νέων μορφῶν ἐπικοινωνίας, τοῦ οἰκονομισμοῦ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς συρρικνώσεως τοῦ κοινωνικοῦ ἤθους καί τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ, ποικίλων ἄλλων ἀνατροπῶν καί ἀνακατατάξεων εἰς τόν χῶρον τῆς παιδείας καί τοῦ πολιτισμοῦ, ὄχι μόνον δέν ἔχουν ἀπολέσει τήν ἐγκυρότητά των, ἀλλά ἀποκτοῦν νέαν ἐπικαιρότητα καί σημασίαν. Ἡ συμβολή εἰς τήν διαφύλαξιν καί τήν καλλιέργειάν των ἀποτελεῖ καθῆκον ὅλων μας. Περαίνοντες τόν λόγον, δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας νά ἀπευθυνθῶμεν καί πρός τούς φοιτητάς καί τάς φοιτητρίας μας, νά ἐκφράσωμεν τά συγχαρητήριά μας πρός τούς νεοεισαχθέντας εἰς τά Πανεπιστήμια δι᾿ αὐτήν τήν ἐπιτυχίαν των καί νά εὐχηθῶμεν εἰς τούς παλαιοτέρους ἀπρόσκοπτον συνέχισιν καί ἀποπεράτωσιν τῶν σπουδῶν των. Μέ αὐτό τό πνεῦμα, εὐχόμεθα εἰς ὑμᾶς, τούς φερέλπιδας νέους μας καί εἰς τούς ἀξίους ἐκπαιδευτικούς μας, καλήν δύναμιν καί πλουσίαν καρποφορίαν εἰς τάς προσπαθείας σας, καί σᾶς ἀπονέμομεν τήν Πατριαρχικήν μας εὐλογίαν, ἐπικαλούμενοι ἐπί πάντας τήν χάριν καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. 

,βιθ’ Σεπτεμβρίου θ’