Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΣ ΜΑΞΙΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ

Παναγιώτατε Δέσποτα, 

Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι, ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, 

Σεβαστοί Πατέρες, 

Ἐξοχώτατε κ. Πρέσβυ, 

Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, 

Εὐλογημένε Λαέ τοῦ Κυρίου,  

Ἐν ἀπείρῳ εὐγνωμοσύνῃ πρός τόν ἐν Τριάδι Ἅγιον Θεόν ἐχειροτονήθην σήμερον εἰς Ἐπίσκοπον τῆς ἱστορικῆς καί ἁγιοτόκου ἐν Σηλυβρίᾳ Ἐκκλησίας. Ὡς ἔδοξε τῷ Κυρίῳ, οὕτω καί ἐγένετο. Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον, ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος! 

Ἐπικαλοῦμαι τάς εὐχάς τῶν Ἁγίων τῆς πόλεως ταύτης τῆς Θρᾳκικῆς χερσονήσου τῆς κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος δοκιμασθείσης καί ἀπορφανισθείσης τοῦ ἐνδόξου καί πεπολιτισμένου λαοῦ αὐτῆς. Ἐπικαλοῦμαι τάς εὐχάς τοῦ μεγάλου τέκνου αὐτῆς Ἁγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, πρός τόν ὁποῖον, Παναγιώτατε Δέσποτα, τρέφω μεγάλην εὐλάβειαν καί τόν χῶρον τῆς ἐν Σηλυβρίᾳ οἰκίας τοῦ ὁποίου, συχνάκις ἐπεσκεπτόμην προσευχητικῶς μετά Κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν. Ὡς ἐκ τούτου, πιστεύω, Παναγιώτατε, ὅτι ἡ ἐκλογή μου εἰς Μητροπολίτην Σηλυβρίας εἶναι γεγονός τό ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη τῇ εὐλογίᾳ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τοῦ ὁποίου ἡ χείρ μέ ὡδήγησεν ἀπό ἐτῶν εἰς τήν ἰδιαιτέραν αὐτοῦ πατρίδα, ὅπου ἐνοικεῖ καί περιπολεύει ὁ Ἅγιος καί πάντοτε ἡ ψυχή μου ἠσθάνετο ἕλξιν διά τόν ἡγιασμένον ἐκεῖνον τόπον. 

Καί ἐξεφράσθη τό ἅγιον θέλημα τοῦ Κυρίου Συνοδικῶς τῇ προτροπῇ καί εἰσηγήσει τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος. 

Ἐπί τῷ ἱερῷ γεγονότι τῆς ἐκλογῆς μου, κάλλιον θά ἦτο νά σιωπήσω καί μόνον νά ἐνωτισθῶ ἐν ταπεινώσει τό θέλημα τοῦ Κυρίου, πλήν ὅμως εἰς τήν καρδίαν μου, εἰς τό ὄργανον τοῦτο διά τοῦ ὁποίου βιώνεται καί ἐκφράζεται, κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπον, ὑπερίσχυσε τό χωρίον τοῦ ψαλμωδοῦ: «Ἐάν ἐπιλάθωμαί σου Ἱερουσαλήμ κολληθείη ἡ γλῶσσα μου τῷ λάρυγγί μου». Καί ἐπιτραπήτω μοι ἐν προκειμένῳ νά παραλλάξω τό ψαλμικόν χωρίον: «Ἐάν ἐπιλάθωμαί σου Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία τῶν φανερῶν καί ἀφανῶν σου εὐεργεσιῶν τῶν εἰς ἐμέ γεγενημένων κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου».

Δέν ἐπιθυμῶ νά ἐπαναλάβω αὐτονοήτους σκέψεις, ἐκφραζομένας εἰς τοιαύτας περιστάσεις ὡς ἡ σημερινή. Εἶναι γνωστή εἰς πάντας ἡμᾶς ἡ σπουδαιότης τῆς θέσεως τοῦ Ἐπισκόπου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί ὅτι τό λειτούργημά του ὑπάρχει διά νά ὑπηρετῇ τήν ζωήν καί ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε ὁ ἀπονεμόμενος σεβασμός τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ εἰς τό πρόσωπον τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀπόδειξις τῆς μεγάλης σημασίας τοῦ ἐπισκοπικοῦ θεσμοῦ. Εἶναι ἐπίσης γνωστόν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εὑρίσκεται εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἀδιαρρήκτως συνδεδεμένος μετά τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ, ὡς ὁ Χριστός μετά τῆς Ἐκκλησίας, Κεφαλή καί Σῶμα. 

Προτιμῶ νά καταστήσω ἡμᾶς κοινωνούς τῶν πρός τό ταπεινόν μου πρόσωπον γενομένων εὐεργεσιῶν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἐν τέλει κατευθύνει καί ποδηγετεῖ ὁ Κύριος διά τῶν θεσμικῶν καί ἄλλων προσώπων. 

Καί πρῶτον μέν εὐχαριστῶ Ὑμᾶς, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὁ Ὁποῖος, τῇ ἐπινεύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰσηγήθη- τε, ἐν τῇ διακρινούσῃ Ὑμᾶς πατρικῇ ἀγάπῃ τήν εἰς Ἐπίσκοπον ἐκλογήν μου.

Ὁμιλῶν τήν γλῶσσαν τῆς ἀληθείας, ὀφείλω νά ὁμολογήσω τήν πρός τό πρόσωπόν μου ἐπιδειχθεῖσαν μεγάλην πατρικήν εὔνοιαν Ὑμῶν, ἄνευ τῆς ὁποίας δέν θά ἠδυνάμην νά καταστῶ κληρικός τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας καί νά βιώσω τό ἦθος καί τό φρόνημα αὐτῆς, μάλιστα δέ νά σπουδάσω εἰς τήν Ἑσπερίαν.Ἐκ νεότητός μου ἡ Σεπτή Κορυφή τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπιδεικνύει πατρικήν ἐμπιστοσύνην εἰς τό ταπεινόν μου πρόσωπον καί διά τοῦτο ὀφείλω καί ὑποβάλλω Αὐτῇ υἱϊκήν εὐγνωμοσύνην, ἀνυπόκριτον καί εἰλικρινῆ ἀγάπην καί παρακαλῶ τήν Παναγιότητά Του νά προσεύχηται πρός τόν Κύριον διά τήν ἐκκλησιαστικήν μου τελείωσιν. 

Ἐνώπιον τοῦ σεπτοῦ προσώπου Σας, Παναγιώτατε, ὑπόσχομαι καί πάλιν ὅτι ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ πρώτου Θρόνου τῆς Ὀρθοδοξίας, θά ὑπερασπίζωμαι παντί σθένει τά κανονικά δίκαια καί προνόμια αὐτοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ, ἐκφράζω τάς υἱϊκάς μου εὐχαριστίας πρός τούς ἁγίους Συνοδικούς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι διά τῆς τιμίας αὐτῶν ψήφου κατέστησαν τήν ἀναξιότητά μου Μητροπολίτην τῆς ἐνδόξου καί πολυπαθοῦς πόλεως τῆς Σηλυβρίας. 

Ὀφείλω ἐπίσης εὐχαριστίας ἐκ βαθέων πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτην Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανον, πολύτιμον ἀδελφόν καί φίλον ἐκ νεότητός μου, ὁ ὁποῖος μόλις ἐχθές ἔθεσεν ἐπί τῆς χοϊκῆς κεφαλῆς μου τάς τιμίας χεῖρας αὐτοῦ καί μέ ἐχειροτόνησεν εἰς Πρεσβύτερον, πρός τούς συγχειροτονήσαντάς με Σεβ. Ἀρχιερεῖς, πρός τούς ἐνταῦθα ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τῶν ὁποίων ἡ πατρική ἀγάπη καί πολύτιμος πεῖρα μέ ἐστήριξαν κατά τήν διακονίαν μου ἐν τῇ Πατριαρχικῇ αὐλῇ, καθώς καί πρός ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐλθόντας Ἱεράρχας διά τήν πολύτιμον παρουσίαν των. 

Πρός τόν πρύτανην τῶν θεολόγων Σεβ. Μητροπολίτην Περγάμου κ. Ἰωάννην ἀπευθύνω τάς υἱϊκάς μου εὐχαριστίας διά τήν πατρικήν του ἀγάπην, τήν πνευματικήν στήριξιν καί καθοδήγησιν εἰς τήν θεολογικήν μου πορείαν, καθώς καί διά τήν οὐσιαστικήν συμβολήν του καί συνεισφοράν κατά τήν ἐν Ἀγγλίᾳ παραμονήν μου. Αἰσθάνομαι ἐπιτακτικόν τό χρέος νά εὐχαριστήσω, μετά πολλῆς τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης, τόν Πανοσιολ. Πρεσβύτερον κ. Paul McPartlan, ἐπιβλέποντα Καθηγητήν μου ἐν Λονδίνῳ καί λαμπρόν θεολόγον, διότι ἐμόχθησε καί συνέβαλε μεγάλως κατά τήν δύσκολον πορείαν τῆς συγγραφῆς τῆς διδακτορικῆς μου διατριβῆς. Ὀφείλω ἐκ βαθέων εὐχαριστίας διά τήν προσέλευσιν τοῦ τε Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Θουρίου κ. Antonio Lucibello, Νουντσίου τοῦ Βατικανοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ, καί τοῦ Ὁσιολ. κ. Ἀνδρέου Palmieri, Ὑπογραμματέως τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου διά τήν προώθησιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν. 

Περιποιεῖ ἰδιαιτέραν τιμήν δι’ἐμέ ἡ παρουσία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλοχίου, Καθηγητοῦ μου ἐν τῇ Θεολογικῇ Σχολῇ Βελιγραδίου, ὁ ὁποῖος μετά τῶν ἄλλων Καθηγητῶν αὐτῆς ἐμόχθησαν διά τήν θεολογικήν μου ἐκπαίδευσιν, καί ἡ παρουσία τῶν φίλων καί ἀδελφῶν Πανιερ. Ἀρχιεπισκόπου Κατάρων κ. Μακαρίου καί Θεοφιλ. Ἐπισκόπου κ. Μαξίμου, διακονοῦντος ἐν Καλιφορνίᾳ, πιστῶν συνοδοιπόρων κατά τά δύσκολα χρόνια τῶν σπουδῶν μας ἐν τῇ ὡς ἄνω Θεολογικῇ Σχολῇ. 

Εὐχαριστῶ ἐπίσης τόν Σεβ. Μητροπολίτην Πατρῶν κ. Χρυσόστομον, ποιμενάρχην τῆς γενετείρας μου, καί ἅπαντας τούς ἐκ τῆς πόλεως τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου προσελθόντας Κληρικούς καί λαϊκούς, καθώς καί τούς λοιπούς κληρικούς καί πιστούς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐλθόντας ἵνα συμμετάσχωσιν εἰς τήν σημαντικήν ταύτην στιγμήν τῆς ζωῆς μου. 

Πρός τούς πατέρας τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς καί τούς ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἐργαζομένους ἀπευθύνω ἐγκάρδιον ἀσπασμόν, εὐχαριστῶν αὐτούς διά τήν ἐν παντί συμπαράστασίν των.

Εἰς τόν Ἐντιμολογιώτατον Ἄρχοντα κ. Κωνσταντῖνον Δεληκωνσταντῆν, σοφόν καί εὐπροσήγορον Καθηγητήν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος κατά τάς σπουδάς μου εἰς τήν Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικήν Σχολήν Ἀθηνῶν, οὐχί μόνον διεμόρφωσεν, ὡς Καθηγητής καί Διδάσκαλος, τήν προσωπικότητά μου, ἀλλά ὑπῆρξε καί ὁ ἀποφασιστικός κρῖκος εἰς τήν σύνδεσίν μου μετά τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, ἐκφράζω τάς ταπεινάς μου ευχαριστίας καί δι’ αὐτοῦ πρός ὅλους τούς χρηματίσαντας Καθηγητάς ἐν τῇ ὡς ἄνω Σχολῇ. 

Τέλος, ἐν πολλῇ εὐγνωμοσύνῃ καί ἀγάπῃ ἀναφέρομαι πρός τό πρόσωπον τοῦ μεταστάντος εἰς οὐρανούς πατρός μου Ἰωάννου, εὐχαριστῶ δέ ἐκ βαθέων τήν μητέρα μου Ἑλένην, δι’ὅσα στοργικῶς ἔπραξε καί πράττει ὑπέρ ἐμοῦ, τήν αὐταδέλφην μου Ἰουλίαν καί ἅπαντας τούς συγγενεῖς μου διά τήν ἐνταῦθα ἐνισχυτικήν παρουσίαν των. 

Περαίνων τόν λόγον μου, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, παρακαλῶ ἅπαντας ὅπως προσεύχωνται πρός τήν προστάτιδα τῆς ταπεινῆς μου Ἐπαρχίας, Παναγίαν τήν Σηλυβριανήν, τῆς ὁποίας ἡ ἐφέστιος εἰκών εἶναι ἀποτεθησαυρισμένη ἐν Ἑλλάδι, τόν προστάτην μου Ἅγιον Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν, ἵνα ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας μέ ἀναδείξῃ πιστόν, γνήσιον καί ἀληθινόν Ἐπίσκοπον αὐτῆς, κατά τήν μεγάλην ἡμέραν τῆς ἐνδόξου Δευτέρας Αὐτοῦ παρουσίας. 

Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος καί ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν!»