ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΤΗΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ:
«ΧΑΡΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΕΝΟΥΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΣΩΖΕΤΑΙ»
Αι μελωδικώταται καi αναστάσιμοι καμπάναι της ειρηνικής και αριστουργηματικής πρωτευούσης της άλλοτε Δημοκρατίας της Γαληνοτάτης Βενετίας κτυπούν αδιακόπως και αναγγέλουν τo χαρμόσυνον γεγονός της λαμπροτάτης εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της εις ουρανούς μεταστάσεως αυτής.
Οι Ορθόδοξοι, αλλά και οι Ρωμαιοκαθολικοί, πανηγυρίζουν επί τη μεγάλη Πασχαλινή εορτή του Θέρους, και όλοι, λησμονούντες την κρίσιν και τας ταλαιπωρίας, δοξάζουν και γεραίρουν την Αειπάρθενον Μητέρα.
«Χάρις εις τήν ταπείνωσιν Αυτής, η οποία είναι αγάπη, κοινωνεί ο άνθρωπος μέ τόν Θεόν, ενούται με αυτόν καί σώζεται. Είναι η σημερινή εορτή της Παναγίας, ημέρα ενότητος, εάν αύτη πραγματοποιήται με την ταπείνωσιν, με την αγάπην, και ουχί με θεωρητικούς λόγους και διαλέξεις, δήθεν, νομικάς, με φανφαρισμούς και κομπάζουσας λέξεις. Η ενότης δεν είναι, τότε, σταθερά και αληθινή, εις την ουσίαν δημιουργεί ηθικόν κακόν και καταστροφήν κοινωνικήν, η οποία δεν θα φανή εις το παρόν, αλλά θα γίνη αντιληπτή εις το μέλλον, με ανυπολογίστους ζημίας εις την οικογένειαν και την κοινωνίαν».
Αυτά ήσαν τα καίρια σημεία τού προφορικού Μηνύματος του Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. Γενναδίου, μετά την πανηγυρικήν Αρτοκλασίαν, προς το ευσεβές ποίμνιον της Αρχιερατικής Περιφερείας του Veneto, εκκλησιασθέν εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, το οποίον ήκουσε με σεβασμόν και εγκαρδιότητα.
Το εκκλησίασμα, αποτελούμενον από Έλληνας, Σλαύους, κατηχουμένους και νεοφωτίστους ξένης καταγωγής, ευρίσκει εις τον Άγιον Γεώργιον, όπως και εις τας άλλας ενορίας της Μητροπόλεως, γαληνιαίαν ανάπαυσιν, ζει μέσα εις μίαν εγκάρδιον όασιν προσευχής και αγάπης, ελπίδος και ενότητος.
Εις το Αναλόγιον έψαλον νέοι Ιταλοί Ορθόδοξοι, με επικεφαλής τον Αξιωματικόν του ΝΑΤΟ Τρεβίζου κ. Ιωάννην Κωνσταντίνου, οι οποίοι απέδωσαν άριστα, και εις την προφοράν και εις την ψαλτικήν τέχνην, τους εξαισίους ύμνους του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.
Κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας, της Αρτοκλασίας προηγήθη η λιτάνευσις της θαυματουργού Εικόνος της Θεοτόκου και των χαριτοβρύτων Λειψάνων, έξωθεν του Μητροπολιτικού Ναού, εις τον παλαίφατον Campo dei Greci, παραλλήλως των γαληνιαίων Βενετικών Καναλίων, και ιδία του Rio dei Greci (Κανάλι των Ελλήνων), με τας καλλιτεχνικάς Γόνδολας και τα αριστοκρατικά πλοιάρια, να διαλαλούν με τας σειρηνικάς αυτών φωνάς την δόξαν και την αίγλην της Παναγίας μας, αλλά και την χαράν και αγαλλίασιν των Χριστιανών και κάθε ανθρώπου αγαθής θελήσεως.
Κατά το χρονικόν διάστημα του «Δεκαπενταυγούστου», εκατοντάδες Προσκυνηταί και επισκέπται προσήλθον εις τον μεγαλοπρεπή καί περιώνυμον Μητροπολιτικόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων εν Βενετίακαι εθαύμασαν, όχι μόνον το αριστούργημα τούτο αρχιτεκτονικής, έχον βάσιν και θεμέλια τούς ισχυροτάτους βενετικούς πασσάλους, αλλά και την ειρήνην, την γαλήνην, την ανάπαυσιν, την ευλογίαν και την χαράν, δυνάμεις ασυναγωνίστους, τας οποίας απολαμβάνουν οι παρακολουθούντες την εσπερινήν, κατανυκτικήν και χαρμόσυνον Παράκλησιν προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον, την οποίαν καθημερινώς ετέλεσεν ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης.
