ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας
Σε συγκινητική ατμόσφαιρα η εορτή της Αγίας Μαρίνας στον πανηγυρίζοντα παλαιό Μητροπολιτικό Ναό στο χωριό Κάστρο της Ίμβρου
“Για όλους εμάς τους Ιμβρίους, η χαμένη μέσα στα κύματα του Βορείου Αιγαίου πατρίδα μας είναι ο κόσμος όλος. Παρά τα ανείπωτα δεινά, η Ίμβρος επεβίωσε. Οι Ίμβριοι, εδώ και στην ξενητιά, διετήρησαν αλώβητη την ταυτότητά τους. Όμως ο αγώνας δεν τελείωσε. Απαιτείται εγρήγορση. Και στο μέλλον θα χρειασθούν θυσίες για να μη χαθή ο,τι έζησε πάμπολλους αιώνες και κινδύνευσε να εξαφανισθή μετά το σκοτεινό 1964 και τώρα ξαναζωντανεύει. Συνεχίζομε όλοι μαζί. Κανείς δεν περισσεύει. Η Ίμβρος ανήκει σε αυτούς που ανήκουν σε αυτήν”,τόνισε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, μετά την Θεία Λειτουργία, κατά την οποία χοροστάτησε, σήμερα, Παρασκευή, 17 Ιουλίου, ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας, στον πανηγυρίζοντα φερώνυμο Ιερό Ναό, στο Κάστρο της Ίμβρου.
“Η λαοφιλής Αγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα να μεταδίδη σε όλους το ανέσπερο φως του Χριστού, να μεσιτεύη στον Σωτήρα μας για να μας χαρίζη υγεία και κάθε άνωθεν ευλογία, και να προστατεύη το νησί μας, το νησί μας που το αγαπούμε περισσότερο από τον εαυτό μας και νοιαζόμαστε γι᾿αυτό. Γιατί εμείς ερχόμεθα και παρερχόμεθα, ενώ η Ίμβρος προώρισται να ζήση εις τους αιώνας”.
Ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε με θερμούς λόγους στο νέο Ποιμενάρχη της νήσου, Σεβ. Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλο, του οποίου η ενθρόνιση θα πραγματοποιηθεί αύριο, Σάββατο, στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην πρωτεύουσα της νήσου, Παναγία, και επεσήμανε ότι ο κ. Κύριλλος, “γνωρίζει και αγαπά την Επαρχία του και τους ανθρώπους της, και είμεθα όλοι βέβαιοι, ότι με την έλευσί του εδώ αρχίζει μία νέα δημιουργική και ανορθωτική περίοδος στη ζωή των Ιμβρίων”.
Στην ομιλία του, ο Παναγιώτατος, υπενθύμισε ότι ο ναός της Αγίας Μαρίνης ήταν Μητροπολιτικός Ναός μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε μεταφέρθηκε η έδρα της Μητροπόλεως στην Παναγία, διοικητικό κέντρο του νησιού.
“Ο ωραίος αυτός ναός υπήρξε θύμα των τραγικών περιπετειών που γνώρισε το νησί μας κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το Κάστρο είναι το πρώτο χωριό της Ίμβρου, το οποίο εγκατελείφθηκε από τους γηγενείς κατοίκους του. Τη νύκτα της 20ης Ιουλίου 1974, οι Καστρινοί εξεδιώχθησαν βίαια από εποίκους, οι οποίοι κατέλαβαν και λεηλάτησαν τα σπίτια τους. Μαζί με ολόκληρο τον οικισμό βεβηλώθηκε και ο ναός αυτός της Αγίας Μαρίνης και μετετράπη σε αχυρώνα. Είχε αυτή την τραγική κατάληξη ένα μνημείο, εις το οποίον είναι ενσωματωμένα πολλά παλαιοχριστιανικά γλυπτά, κίονες, κιονόκρανα, θωράκια και άλλα, τα οποία συνθέτουν μοναδική μαρτυρία για το πως ήσαν διακοσμημένοι οι παλαιοί ναοί του νησιού. Πριν μερικά χρόνια, ανεκαινίσθη ο ναός αυτός δαπάναις του Τουρκικού Δημοσίου, επειδή είναι κατειλημμένος Ναός, Mazbut, και έκτοτε δυνάμεθα να τον λειτουργούμε, δηλώνοντάς το απλώς στις αρχές. Βεβαίως και ασφαλώς θα ήταν πολύ προτιμότερο, προτιμότερο από το να ανακαινισθή από τις Αρχές του τόπου, ο Ναός να μην είχε βεβηλωθεί, να μην είχε καταστραφεί, να μην είχε εκκενωθεί το Κάστρο βιαίως από τους παλαιούς, γνησίους, παραδοσιακούς κατοίκους του, αλλά εν πάση περιπτώσει, καλύτερα που είναι όπως τον βλέπουμε και τον λειτουργούμε σήμερα το Ναό της Αγίας Μαρίνης, παρά όπως ήταν στάβλος και αχυρώνας όπως τον θυμούμαστε πολλοί από εμάς. Ερχόμουν πάντοτε και έψαλλα το απολυτίκιο της Αγίας Μαρίνης και λυπόμουνα κατάβαθα βλέποντας το κατάντημα του παλαιού Μητροπολιτικού Ναού του νησιού μας, και ήρθε η ημέρα κατά την οποία επεσκευάσθη και μακάρι να μην αργήσει η ημέρα κατά την οποία θα επιστραφεί εις το στοιχείον μας η διοίκησις και η διαχείρισις του Ναού αυτού, που σημαίνει ότι θα έχει το δικαίωμα να αποκτήσει και πάλι την ιδικήν του εκκλησιαστικήν Επιτροπή και ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει να μπορεί να το διαχειρίζεται η Επιτροπή αυτή, η οποία θα αναδειχθεί από δημοκρατικές εκλογές. Αυτό που περιμένουμε όχι μόνον για τα κατειλημμένα Βακούφιά μας, όπως είναι εδώ το Κάστρο, η Αγία Βαρβάρα στο Ευλάμπιο, και πολλές, γύρω στις 25 Εκκλησίες και Ιδρύματά μας στην Κωνσταντινούπολη, όχι μόνον σε αυτά τα λεγόμενα ΜazbutΒακούφια, αλλά να επιτραπούν οι εκλογές, οι οποίες αυθαιρέτως απηγορεύθησαν τα τελευταία έξι-επτά χρόνια, όχι μόνον για την Ρωμαίηκη Κοινότητα της χώρας μας, αλλά και για την Αρμενική και την Εβραϊκή και τις άλλες μειονότητες”.
Ο Παναγιώτατος μίλησε και για την ευσέβεια των κατοίκων του Κάστρου, αλλά και όλης της Ίμβρου, οι οποίοι ανέγειραν περικαλλείς Ναούς και αναρίθμητα εξωκκλήσια. Υπενθύμισε δε, ότι οι Ίμβριοι έχουν αφιερώσει στην Αγία Μαρίνα δύο ενοριακούς Ναούς, του Κάστρου και του Σχοινουδίου, ενώ από τους υπόλοιπους επτά ενοριακούς Ναούς, οι πέντε είναι αφιερωμένοι στην Θεοτόκο, ένας στην Αγία Βαρβάρα και ένας στον Άγιο Γεώργιο.
“Όπως όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, έτσι και εμείς οι Ίμβριοι, αισθανόμεθα τους Αγίους οικείους, φίλους και προστάτας μας. Οι ναοί και τα εξωκκλήσιά τους, αι ιεραί εικόνες και τα τίμια λείψανά τους μεταδίδουν την χάρι του Χριστού, μας στηρίζουν, μας θεραπεύουν, ανακαινίζουν τη ζωή μας. Αυτούς επικαλούμεθα στις θλίψεις μας, αυτούς δοξάζουμε και ευχαριστούμε στην χαρά μας. Αυτοί μεσιτεύουν προς τον Κύριον και Θεόν μας για την σωτηρία μας. Αυτοί κρατύνουν την βεβαιότητά μας ότι το κακό, υπό οποιαδήποτε μορφή, δεν έχει τον τελευταίο λόγο στην ιστορία”.
Στην ομιλία του, αναφέρθηκε και στο Τρισάγιο που τέλεσε πριν την Απόλυση, στη μνήμη των δύο τελευταίων Ιερέων του Κάστρου, “του πατρός Πατρικίου, που ήταν και ο πνευματικός, ο εξομολόγος της Ιεράς Μητροπόλεως, επί Γέροντος Μελίτωνος”, και στη μνήμη του π. Δημητρίου, “ο οποίος είδε να κλείνει, να βεβηλώνεται, να ρημάζει ο Ναός της Αγίας Μαρίνης, και να παραδίδει την σκυτάλη εις τον άγνωστον διάδοχόν του”. Ευχήθηκε, μάλιστα, σύντομα να διοριστεί νέος εφημέριος στην Αγία Μαρίνα, και να λειτουργείται επί μονίμου βάσεως, και να αποκτήσει και πάλι, επανέλαβε, “την εκκλησιαστικήν της Επιτροπή, να έχει τα περιουσιακά της στοιχεία, να έχει όλες τις δημοκρατικές ελευθερίες και τις θρησκευτικές ελευθερίες που προβλέπονται και θεωρούνται αυτονόητες για μία δημοκρατική χώρα, όπως είναι η χώρα μας”.
Ολοκληρώνοντας τον λόγο του ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στην παρουσία του Οσιολ. Μ.Ιεροκήρυκα κ. Παναρέτου, τον οποίο ευχαρίστησε “διότι έφερε ένα μέρος του ρωσοφώνου ποιμνίου της Πόλεώς μας, από το Βατοπαιδινό μετόχι του Αγίου Ανδρέου που είναι στον Γαλατά, και στο οποίον Μετόχι ο ίδιος εφημερεύει, και να τον συγχαρώ διότι τα τελευταία ολίγα χρόνια που του ανέθεσε η Μητέρα Εκκλησία την ποιμαντική μέριμνα και φροντίδα της σλαβοφώνου Κοινότητος, μπόρεσε να οργανώσει τους αδελφούς μας, ιδιαιτέρως αυτήν την περίοδο που υπάρχει η κρίσις εις τας σχέσεις του Πατριαρχείου μας με το Πατριαρχείο της Ρωσίας, και να τους κάνει κάθε χρόνο ωραίες εκδρομές, προσκυνήματα, στην Μυτιλήνη, στα Μετέωρα, αυτή την φορά εδώ στην Ίμβρο. Πάτερ Πανάρετε Άξιος! Να συνεχίσετε να τους προστατεύετε, να τους ποιμαίνετε με στοργή τους αδελφούς μας, και να τους κάνετε να νιώθουν υπερήφανοι διότι ανήκουν στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο”.
Προηγουμένως τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο οποίος καλωσόρισε τον Ίμβριο Πατριάρχη, εκ μέρους του ποιμνίου και των προσκυνητών, με εγκάρδιους λόγους και ευχήθηκε η Αγία Μαρίνα να προστατεύει πάντοτε τον πιστό λαό της ερατεινής νήσου και να διώχνει κάθε κακό από τον ευλογημένο και μαρτυρικό αυτό τόπο.
Εκκλησιάστηκαν οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Θερμών κ. Δημήτριος και Αμορίου κ. Νικηφόρος, κληρικοί από την Ελλάδα, Άρχοντες του Οικουμενικού Θρόνου, εκπρόσωποι Ιμβριακών Συλλόγων, πιστοί από την νήσο και την Πόλη, αλλά και Ίμβριοι που ταξίδεψαν από το εξωτερικό για να συμμετάσχουν στην χαρά της ενθρονίσεως του νέου Ποιμενάρχου της Ίμβρου.
Την παραμονή της εορτής ο Παναγιώτατος παρέστη συμπροσευχόμενος, από το Ιερό Βήμα, στο Μ. Εσπερινό που τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό Αγίας Μαρίνης Σχοινουδίου, κατά τον οποίο χοροστάτησε ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Αλικαρνασσού κ. Αδριανός.
