Ηροστράτειος δόξα ή Ηροστράτειος λόξα;

Μερικές φορές αναρωτιέσαι, όχι για τη λογική των ανθρώπων αλλά για τον τρόπο σκέψης και έκφρασης της λογικής τους. Αναρωτιέσαι ακόμα αν η σκέψη και η έκφρασή της περνά απλά από το θυμικό ή από τον νου και την καρδιά. Η απογοήτευση είναι μεγάλη όταν διαπιστώνεις ότι κάποιοι μιλούν απλά για να δείξουν ότι έχουν έναρθρο λόγο, όπως κάθε τι που έχει πνοή ή βγάζει ήχο ως «κύμβαλον αλαλάζον». Στην ελληνορθόδοξη παράδοση λέμε ότι «ο λόγος είναι πράξη-εμπειρία», κατ’ επέκταση κομίζει πάντα μια λογικότητα, και μια εμπειρία, αλλά και στοιχειοθετεί και μια πράξη. Έτσι προσωπικά μου είναι δύσκολο να κατανοήσω την πρακτική κάποιων ανθρώπων που θεωρούν εαυτόν κριτή της οικουμένης, κατ΄επέκταση και του Οικουμενικού Πατριάρχου, και μάλιστα επιλέγουν στιγμές της ιστορίας που θα έπρεπε να καλούν τους φίλους τους να στηρίξουν τον θεσμό και τα πρόσωπα με τις προσευχές τους.Αναμφίβολα στην πολύπαθη ιστορία μας πάντα υπήρχαν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να δουν τον κόσμο έξω από τον «δικό τους κόσμο και τη δική τους λογική». Ήταν αυτοί που συνήθως σε δύσκολες φάσεις της ιστορίας μας άνοιγαν κερκόπορτες ή διαλέγονταν με την ιστορία πάνω σε εφιαλτικά σενάρια!!! Δυστυχώς!. Όμως είναι σκληρό να βλέπεις να χτυπούν το σπίτι σου, την Εκκλησία, και να μην αγανακτείς με τις αήθεις αυτές συμπεριφορές. Όταν η Οικουμενική Ορθοδοξία, και ο θεσμός που την εκπροσωπεί, περνά μια από τις δυσκολότερες φάσεις της ιστορίας της, κάποιοι που θέλουν να λέγονται χριστιανοί και δη ορθόδοξοι,να προσφέρουν «γην και ύδωρ» σε όσους θα χαίρονταν να δουν την Μεγάλη Εκκλησία να ματώνει από τα βέλη, των δήθεν πιστών και δήθεν αναλυτών. Αυτό κάνει την οδύνη ακόμα πιο μεγάλη. Δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε όλη η ορθοδοξία να βρίσκεται σε μια συνεχή πνευματική αγρύπνια, «δάκνωμεν αλλήλους» και θαρρείς πως κάποιοι απέκτησαν το προνόμιο, από πού άραγε; να ανάβουν φωτιές ως άλλοι Ηρόστρατοι, για να προβάλλουν μια άποψη και να καθαρίσουν την πλάση, αλλά όχι τους εαυτούς των από τις ιδεοληψίες τους. 

Ηροστράτειος δόξα ή Ηροστράτειος λόξα;