 |
| [Αργύρης Ποντικάκης ο Τενέδιος Χαλκίτης Θεολόγος] |
Ποίηση Διονύση Σέρρα
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΓΡΑΦΗ
Μνήμη του φίλου Αργύρη Ποντικάκη, Θεολόγου (1947-2020)
«Πάντων κτημάτων κράτιστόν εστι φίλος σαφής και αγαθός»
(Σωκράτης / Ξενοφώντος Απομνημονεύματα)
Ι
Και τώρα
ίσκιος ανείδωτος κ’ εσύ
-απλά πάλι διδάσκοντας
του κόσμου την παραβολή
ή τ’ άγια της Φιλίας-
νωρίς θα φθάνεις (τακτικά)
από τον Πύργο τον Λευκό
κι από της γνώσης την Πλατεία
πάντα στο φως να συναντάς
της ικεσίας σώματα ‒
για τ’ άριστα της πλάσης
ή για την πάλη να μιλάς
με το κλειδί της διαδρομής
στης Άνοιξης τον κήπο να σε βγάζει.
ΙΙ
Όμως κ’ εσύ
χωρίς χαράς χαμόγελο
στης Μνήμης την πορεία θα γυρίσεις
στη θύρα τη μεγάλη θα σταθείς
κι όταν του τόπου η «Συγγνώμη»
ακουστεί
της πλησμονής μιλήματα
στους συνοδίτες θα δωρίσεις.
***
Κ’ εδώ
μαύρο το σήμα φέρνοντας
της Θλίψης η φωνή
τα μυστικά του φίλου ιστορείς
-σαν χορηγού της Καλοσύνης-
και θησαυρίσματα θωρείς
(από του δρόμου την αρχή
ώς το γαλάζιο της γαλήνης) ‒
τους μονομάχους της σιωπής να ελεείς
και της οδύνης τους διαβάτες να ηδύνεις.
ΙΙΙ
Μέρα Μαγιού σκιόφωτη
κ’ εσύ αθώρητος κοιτάς
τη σάρκα στο κενό
να κατεβαίνει
ή τ’ όνειρο να χάνεται
στο δάκρυ της αυγής
με της Αλήθειας τη θηλιά
τον κύκλο της πνοής
να σημαδεύει.
***
Όλα μαζί
πληγώνουνε
τα σωθικά της προσμονής
-από την Τένεδο της διαφυγής
στα τείχη της Θεσσαλονίκης-
με του σφυγμού την αντοχή
αλάθητα ν’ ακολουθεί
της Αρετής τα βήματα
ή της Φιλότητας τα ίχνη.
IV
Έτσι και τώρα
τις αποστάσεις για την έξοδο
του φίλου καταργείς
και φύλλα μ’ άνθη της κορφής
στο χώμα της ανάπαυσης αφήνεις ‒
με φως του Λόγου μακρινό
ξορκίζοντας παρήγορα
της χαραυγής τη δύση
και της ολονυκτίας το «ΓΙΑΤΙ;».
V
Τέλος κ’ εδώ
στίχους χαρά-
ζοντας της Λύπης
και όχι γρίφους της φυγής
-χωρίς κατάφαση πληγής
χωρίς λυγμού παραλλαγή
χωρίς της Λήθης το σημάδι-
βαθιά ηχεί το «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»
για της αφής τη Χαρμονή
από το χέρι της στροφής
πριν την απόφαση της πτώσης.
Ζάκυνθος, Ιούνιος-Ιούλιος 2020