Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ - ΑΠΟΨΕ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κερκύρας καὶ Παξῶν κύριε Νεκτάριε, 

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Μουσικολογιώτατοι, 

Φιλόμουσος ὁμήγυρις, 

Ἐὰν ἡ ρητορικὴ ἀποτελῇ τὴν τέχνην τοῦ λόγου, ἡ μουσική ἀποτελεῖ τὴν τέχνην τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν αἰσθημάτων. Καὶ αὐτὰ τὰ εὐγενῆ αἰσθήματα τῶν καρδιῶν σας ἐξέφρασαν οἱ θεσπέσιοι καὶ μελωδικοὶ ἦχοι τῶν τριῶν μουσικῶν συνόλων, τῶν τριῶν Φιλαρμονικῶν τῆς νήσου ταύτης, οἱ ὁποῖοι κατέκλυσαν κατὰ τὴν παροῦσαν ἑσπέραν τὸ Δημοτικὸν Θέατρον τῆς Κερκύρας καὶ κατένυξαν τὰς καρδίας πάντων τῶν παρισταμένων καὶ συνεκίνησαν βαθύτατα καὶ τὴν ἡμετέραν καρδίαν.

Ἐθαυμάσαμεν τὴν λεπτουργὸν τέχνην σας, τὴν ἁρμονίαν καὶ τὸν ρυθμὸν τῆς μελωδίας σας, τὸ ἡδύμολπον ἤχημα τῆς μουσικῆς σας, διὰ τῶν ὁποίων ἐδικαιώσατε πλήρως τὴν φήμην τῆς Κερκύρας ὡς τῆς μουσικωτάτης τῶν Ἑπτανήσων. Σᾶς συγχαίρομεν ὁλοθύμως καὶ σᾶς χειροκροτοῦμεν ἐγκαρδίως διὰ μίαν εἰσέτι φοράν.

Ὁ Θεὸς σᾶς ἐχάρισεν ἕνα μέγιστον δῶρον, τὴν ἀγάπην διὰ τὴν μουσικήν, τὴν ἐκφράζουσαν τὴν ἁρμονίαν τοῦ σύμπαντος. Σᾶς ἔδωκεν ἕνα πολύτιμον θησαυρόν, τὴν μουσικήν σας παράδοσιν, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀποτυποῦται ἀνάγλυφος ἡ πολυκύμαντος ἱστορία τῆς ὡραίας νήσου σας, τῆς περικλύτου Κερκύρας. Καὶ εἶσθε ἄξιοι παντὸς ἐπαίνου, διότι ἐκαλλιεργήσατε φιλοπόνως καὶ φιλέργως τὸ θεῖον τοῦτο χάρισμα τῆς ἁρμονίας καὶ τῆς μουσικῆς, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν ὑπερτάτην ἔκφρασιν τῆς λεπτότητος τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καλλιεργείας τοῦ πνεύματος καὶ συμβάλλει τὰ μέγιστα εἰς τὸν ἐξευγενισμὸν τῶν ἠθῶν καὶ τοῦ χαρακτῆρος τόσον τῶν θεραπόντων αὐτῆς ὅσον τῶν ἀκροωμένων αὐτήν. 

Δικαίως καυχᾶται καὶ σεμνύνεται ἡ πόλις καὶ ἡ νῆσος σας διὰ τοὺς διασήμους συνθέτας, τοὺς περιφήμους μουσουργούς ἀλλὰ καὶ τοὺς δεξιοτέχνας μουσικοὺς τοὺς ὁποίους ἀνέδειξε καὶ οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν ἀνεξίτηλον τὴν σφραγίδα αὐτῶν εἰς τὴν πολιτιστικὴν παράδοσιν ὄχι μόνον τῆς νήσου ταύτης ἀλλὰ καὶ συμπάσης τῆς Ἑλλάδος, ὡς ὁ Νικόλαος Μάντζαρος, ὁ Δομένικος Παδοβάνης, ὁ Διονύσιος Ροδοθεάτος, ὁ Δημήτριος Ἀνδρώνης καὶ ὁ Σπυρίδων Δουκάκης. Δικαίως ὅμως καυχᾶται καὶ σεμνύνεται καὶ διὰ τὰς τρεῖς ταύτας περιφήμους Φιλαρμονικὰς Ἑταιρείας, τὴν Φιλαρμονικὴν Ἑταιρείαν Κερκύρας, τὴν Φιλαρμονικὴν Ἑταιρείαν «Μάντζαρος» καὶ τὴν Φιλαρμονικὴν Ἑταιρείαν «Καποδίστριας».

Καὶ ἐὰν ἡ μὲν πρώτη καυχᾶται διὰ τὴν μακρὰν αὐτῆς ἱστορικὴν διαδρομήν, ἡ ὁποία ἐλαμπρύνθη ὑπὸ τῶν διακεκριμένων διευθυντῶν της καὶ τῶν ἐξαιρέτων μουσικῶν της, συνεδέθη δὲ μετὰ δύο ἐξόχων ὕμνων ἐκφραζόντων τὸ ὑψηλὸν πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων, τὸν Ὕμνον εἰς τὴν Ἐλευθερίαν καὶ τὸν Ὀλυμπιακὸν Ὕμνον, ἡ δὲ δευτέρα διότι διὰ τῆς παρουσίας καὶ τοῦ ρόλου της εἰς τὴν μουσικὴν ἱστορίαν τῶν Ἑπτανήσων, ἅμα δὲ καὶ τῶν διεθνῶν διακρίσεων αὐτῆς διὰ τὸ ἔργον της, ἐτίμησε καὶ τιμᾷ τὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου τέκνου τῆς Κερκύρας, τοῦ μουσικοῦ Νικολάου Μαντζάρου, τὸ ὁποῖον φέρει εἰς τὴν ἐπωνυμίαν της, καὶ ἡ τρίτη, ἡ φέρουσα τὸ ὄνομα τοῦ διαπρεποῦς καὶ εὐγενοῦς πολιτικοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια, διότι παρὰ τὴν σχετικῶς σύντομον παρουσίαν αὐτῆς εἰς τὰ μουσικὰ δρώμενα ἔχει συμβάλει οὐσιαστικῶς εἰς τὴν συνέχισιν τῆς λαμπρᾶς μουσικῆς καὶ πολιτιστικῆς παραδόσεως τῆς Κερκύρας, ἡμεῖς αἰσθανόμεθα τὴν βαθυτάτην ἀνάγκην ὅπως εὐχαριστήσωμεν τοὺς μουσικολογιωτάτους διευθυντὰς τῶν τριῶν Φιλαρμονικῶν, τοὺς ἀρχιμουσικοὺς κυρίους Σπυρίδωνα Προσωπάρην, Σωκράτη Ἄνθην καὶ Μιχαὴλ Μιχαλόπουλον, ὡς καὶ ἅπαντας τοὺς διαπρεπεῖς μουσικούς, ἅμα δὲ καὶ τὰ ἐκλεκτὰ μέλη τῶν μουσικῶν αὐτῶν συνόλων, διότι ἐτίμησαν μὲ τὴν λαμπρὰν ἀποψινὴν συναυλίαν τὴν παρουσίαν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ξεναγήσαντες ἡμᾶς εἰς τὴν μουσικὴν παράδοσιν τῆς Κερκύρας καὶ ἀποδείξαντες τὰ φιλόμουσα αἰσθήματα τῶν κατοίκων αὐτῆς.

Συγχαίροντες καὶ εὐλογοῦντες καὶ αὖθις ἅπαντας τοὺς συντελεστὰς τῆς μουσικῆς ταύτης πανδαισίας τὴν ὁποίαν ἀπηλαύσαμεν, εὐχόμεθα ὅπως σεῖς μὲν συνεχίσητε καλλιεργοῦντες τὴν ἐξαίρετον ταύτην τέχνην, ἡ ἁρμονία δὲ τῆς μουσικῆς κυριαρχήσῃ εἰς τὸν νοῦν καὶ τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων πρὸς ἐμπέδωσιν τῆς ἐπὶ γῆς εἰρήνης, ἡ ὁποία ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τῆς ὄντως εἰρήνης, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν γέννησιν τοῦ ὁποίου θὰ ἑορτάσωμεν χαρμοσύνως μετ᾽ ὀλίγας ἡμέρας. 

Καὶ πάλιν εὐχαριστοῦμεν θερμῶς καὶ εὐλογοῦμεν ἅπαντας ὑμᾶς!