Τω Ελλογιμωτάτω κυρίω Χρυσοστόμω Σταμούλη, Καθηγητή Πανεπιστημίου, τέκνω της ημών Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητώ, χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
Την σχέσιν των μαθητών Του μετά του κόσμου καθώρισεν ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις την ολίγον προ του Πάθους προσευχήν Αυτού περιγράφων τούτους ως «ουκ … εκ του κόσμου» (Ίωάν. ιζ” 14-15), και παρακαλών τον Θεόν Πατέρα Του ουχί ίνα άρη αυτούς εκ του κόσμου, αλλ' ίνα τηρήση αυτούς εκ του πονηρού (Ιωάν. ιζ' 15-16). Προς τούτοις, την δράσιν τών εις Χριστόν πιστευόντων προσδιώρισε και ο απόστολος Παύλος δια της προσομοιώσεως αυτών προς την μικράν ζύμην ήτις «όλον το φύραμα ζυμοί» (Γαλ. ε' 9). Η εν τω κόσμω διαβίωσις των χριστιανών έθεσεν αρχήθεν το ζήτημα των σχέσεων αυτών μετά της εν τω κόσμω εξουσίας και της στάσεως των πιστών έναντι αυτής. Εις την αντιπαράθεσιν μετά της κοσμικής εξουσίας, διατυπουμένην δια της εν τω πραιτωρίω ερωτήσεως του Χριστού υπό του Ποντίου Πιλάτου, «σύ ει ο βασιλεύς των Ιουδαίων;», ο Χριστός αποποιείται την τοιαύτην εξουσίαν καί διακηρύσσει ευθαρσώς ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωάν. ιη' 36). Τοιουτοτρόπως, αφ’ ενός μεν απορρίπτει την προς την κοσμικήν εξουσίαν αντιπαράθεσιν, αφ’ ετέρου δε δεν ενοχλείται από την ύπαρξιν αυτής, αφορών εις μίαν διακριτήν και διακριτικήν μετ’ αυτής σχέσιν.
Εις την δια μέσου των αιώνων εξέλιξιν της ιστορίας οι χριστιανοί άλλοτε διήλθον δια του πυρός και του σιδήρου των διωγμών, άλλοτε χάρις εις την ευσέβειαν των κρατούντων απήλαυσαν ήρεμον και ησύχιον βίον. Η θεία συνάρσει έκδοσις του εν Μεδιολάνοις διατάγματος της ανεξιθρησκείας υπό του αγίου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου τού Μεγάλου συνέβαλε τα μέγιστα εις την ειρηνικήν συμπόρευσιν των πιστών μετά των εκάστοτε εν εξουσία όντων, δια της παραχωρήσεως αδείας προς ελευθέραν άσκησιν των λατρευτικών και θρησκευτικών καθηκόντων των και της αναγνωρίσεως εν γένει της ανεξιθρησκείας.
Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνομεν ότι δικαίως το από εικοσαετίας οργανούμενον υπό τού Τμήματος Θεολογίας τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Istituto Francescano di Spiritualità τού Πανεπιστημίου Antonianum τής Ρώμης Διαχριστιανικόν Συμπόσιον ενετάχθη εις το πλαίσιον των επετειακών εορτασμών των 1700 ετών από της εκδόσεως τού Διατάγματος των Μεδιολάνων, ως θέμα δε τούτου επελέγη η σχέσις της ζωής των χριστιανών προς την πολιτικήν εξουσίαν, θέμα επίκαιρον και εις τας ημέρας ημών, κατά τας οποίας τόσον ο πειρασμός της εξουσίας επηρεάζει ενίοτε την ζωήν των χριστιανών, όσον και ένιαι μορφαί πολιτικής εξουσίας εις τον σύγχρονον κόσμον δρούν αρνητικώς ή και θέτουν εν κινδύνω την ζωήν αυτών.
Διό και ευχόμεθα πάσαν επιτυχίαν εις τας εργασίας του Συμποσίου τούτου, επικαλούμενοι πατρικώς τον άνωθεν φωτισμόν προς πνευματικήν καρποφορίαν αυτού επ' αγαθώ της Εκκλησίας και προόδω της εικοσαετούς συνεργασίας των επιστημονικών τούτων Ιδρυμάτων.
