Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ KIHNU ΣΤΗΝ ΕΣΘΟΝΙΑ

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ταλλίνης καί πάσης Ἐσθονίας κύριε Στέφανε, 

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Ἀγαπητέ κύριε Διευθυντά τοῦ σχολείου τούτου, 

Ἀγαπητά μας παιδιά, 

Μέ πολλήν χαράν εὑρισκόμεθα σήμερον στό σχολεῖον σας, ἐπισκεπτόμενοι τήν πατρίδα σας, τήν Ἐσθονίαν, ἐρχόμενοι ἀπό τήν Κωνσταντινούπολιν, τήν πόλιν πού ἔδωκε τά φῶτα τῆς χριστιανικῆς πίστεως στίς χῶρες αὐτές τοῦ βορρᾶ, πρίν ἀπό χίλια καί πλέον χρόνια. 

Χαιρόμεθα πού ὁ Θεός ἔδωκε τήν εὐλογία νά σᾶς γνωρίσωμεν καί νά σᾶς ἀπευθύνωμεν μερικούς λόγους, μερικές συμβουλές, κατά τήν ἐπιθυμίαν καί τήν παράκλησιν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου σας, ὁ ὁποῖος τόσο σᾶς ἀγαπάει καί σᾶς σκέπτεται. 

Εὐχαριστοῦμεν πολύ γιά τήν ὑποδοχήν καί τήν ἀγάπην σας, ἡ ὁποία ἀντανακλᾶ στό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον ἐκπροσωποῦμεν. 

Τό Σχολεῖον στό ὁποῖον εὑρίσκεσθε σᾶς δίδει τήν δυνατότητα νά καλλιεργήσετε καλλίτερον τό μουσικόν τάλαντον, τό ὁποῖον σᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός, καί νά τό αὐξήσετε, νά τό ἀξιοποιήσετε. Αὐτό σᾶς εὐχόμεθα ὁλοψύχως καί μέ πατρικήν ἀγάπην. 

Ὅμως δέν πρέπει νά ξεχνᾶτε ποτέ, ὅ,τι καί ἄν κάνετε στήν ζωήν σας, ὅσον καί ἐάν ἐπιτύχετε, Αὐτόν πού εἶναι ἡ πηγή κάθε καλοῦ, τόν Θεόν. 

Στήν ζωήν σας, παιδιά μου, θά ἔχετε νά ἀντιμετωπίσετε πολλά διλήμματα. Θά ἔλθουν πολλές φορές πού θά κληθῆτε νά ἐπιλέξετε ἀνάμεσα στό καλόν καί στό κακόν, στήν ἀρετήν καί στήν ἁμαρτίαν. Γι αὐτό πρέπει ἀπό τώρα νά ἑτοιμάζεσθε γιά αὐτές τίς στιγμές, ζώντας κοντά στήν Ἐκκλησίαν μας καί μέ ἀγῶνα νά ἐφαρμόζετε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, μελετῶντας τό Εὐαγγέλιον καί τά ἄλλα πνευματικά βιβλία, τά ὁποῖα μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία. 

Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἡ εὐτυχία δέν εὑρίσκεται στήν ἄνεσιν καί στήν εὐκολίαν, στόν πλοῦτον καί στήν πολυτέλειαν.Ὁ κόπος, οἱ δυσκολίες, ὁ ἀγώνας, συχνά ὁ πόνος, εἶναι τά μέσα τά ὁποῖα μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός γιά νά Τόν πλησιάσουμε περισσότερον καί νά Τόν καταλάβουμε. Γιά αὐτό πρέπει νά ἐπιλέγετε τό δύσκολον, ὄχι τό εὔκολον. Ὅ,τι εἶναι κουραστικόν καί κοπιαστικόν, αὐτό εἶναι πού θά σᾶς ἁγιάσει καί θά σᾶς καταξιώσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 

Στόν ἀγῶνα αὐτόν δέν θά εἶσθε μόνοι. Θά εἶναι μαζί σας οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἰδιαιτέρως ἐκεῖνοι τῆς Ἐσθονίας. 

Σήμερον, παιδιά μου, δέν εἶναι εὔκολο νά εἶναι κανείς χριστιανός, νά ζῇ χριστιανικά. Αὐτός πού ζῇ χριστιανικά μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζῃ τήν εἰρωνίαν τοῦ κόσμου καί τόν χλευασμόν. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος πράττει τό κακόν καί τήν ἁμαρτίαν δέν μπορεῖ νά ἀντέξει ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ζοῦν διαφορετικά ἀπό αὐτόν καί ζοῦν ὅπως θέλει ὁ Θεός, καί ἐπειδή αἰσθάνεται νά ἐλέγχουν τήν ζωή του, ἀκόμη καί ἄν αὐτοί δέν τοῦ λέγουν τίποτε, προσπαθεῖ νά τούς κάνῃ ὅπως εἶναι ὁ ἴδιος, γιά νά μήν ἐλέγχεται. 

Ἀλλά ἐσεῖς ἀγωνισθῆτε νά εἶσθε ὅπως σᾶς θέλει ὁ Θεός καί ὄχι οἱ ἄνθρωποι, τίμιοι, ἁγνοί, ἀγαθοί, νά δείχνετε ἀγάπη πρός ὅλους, νά ἀγαπᾶτε καί νά ὑπακούετε τούς γονεῖς σας, νά ὑπακούετε καί νά σέβεσθε τούς δασκάλους σας πού κοπιάζουν γιά σᾶς, καί ὁ Θεός θά σᾶς εὐλογήση στήν ζωήν σας καί θά σᾶς βοηθάει σέ κάθε δυσκολίαν. 

Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά φθάσωμε στόν Θεόν. Καί ποιός εἶναι ὁ Θεός; Τόν ὁρισμόν μᾶς τόν δίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, λέγοντας: «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν». Γιά αὐτόν τόν λόγον ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποσκοπεῖ στό νά μᾶς βοηθήση νά φθάσωμεν στήν ἀπόλυτον ἀγάπην, πού εἶναι ὁ Θεός.Καί ἀγάπη δέν μπορεῖ νά ὑπάρξῃ ὅπου ὑπάρχει ἔστω καί ἴχνος ἐγωϊσμοῦ ἤ ἴχνος ἰδιοτέλειας. Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀγαπᾶ, γιατί νά ἀγαπᾶς τόν ἄλλον σημαίνει πάνω ἀπό ὅλα καί πρῶτα ἀπό ὅλα νά θέτῃς τόν ἄλλον, νά ὑπερβαίνῃς τόν ἑαυτόν σου, νά ζῇς γιά τόν ἄλλον ἄνθρωπον. Στό πρόσωπον τοῦ ἄλλου πρέπει νά βλέπουμε τόν ἴδιον τόν Θεόν. «Εἶδες τόν ἀδελφόν σου; Εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου», λέγουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Κάτι πού κάνουμε στόν ἄλλον εἶναι σάν νά τό κάνουμε στόν ἴδιον τόν Χριστόν. Ἡ ἀγάπη θά παραμείνει στούς αἰῶνες.

Ὅλη ἡ προσπάθεια τῆς ζωῆς μας πρέπει νά εἶναι νά ἀγαπήσωμεν τόν Χριστόν. Ἐάν τόν ἀγαπήσωμεν, τότε ὅλα θά εἶναι γιά μᾶς εὔκολα. Γιατί τίποτε στόν κόσμο δέν ὑπάρχει πιό πολύτιμον ἀπό τόν Χριστόν. Μέ τίποτε ἄλλο δέν εἶναι δυνατόν νά Τόν ἀνταλλάξουμε. Καί τίποτε πολυτιμότερον δέν ἔχουμε στόν κόσμον ἀπό τήν ψυχήν μας. 

Κάποτε, στά χρόνια τῶν μεγάλων διωγμῶν τῶν χριστιανῶν, ἕνας δικαστής λέγει σέ ἕνα νέον δεκαεπτά ἐτῶν: 

Ἐάν πατήσῃς τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, θά σοῦ δώσω μία ἀσημένιαν ράβδον. Δέν εἶναι ἀρκετό, ἀπαντᾶ ὁ νέος. Τότε ὁ δικαστής λέει: θά σοῦ δώσω μίαν χρυσῆν ράβδον. 

Καί αὐτή δέν φτάνει, λέγει ὁ χριστιανός. 

Τί θέλεις παραπάνω; Ρωτᾷ ὁ δικαστής. 

Καί ὁ νέος ἀπαντᾷ: 

Κύριε Δικαστά, ἐάν θέλῃς νά πατήσω τόν σταυρόν πρέπει νά μοῦ δώσης τά μέσα γιά νά ἀγοράσω μίαν ἄλλην ψυχήν, ἐπειδή θά χάσω τήν ψυχή μου, πού εἶναι ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπάρχει στόν κόσμον. 

Καί μέ αὐτόν τόν τρόπον προχώρησε πρός τό μαρτύριον. 

Ὁ ἅγιος Ταρσίζιος ἦταν ἕνα παιδί, ὅπως ἐσεῖς, ὅταν ἐμαρτύρησεν. Οἱ χριστιανοί τοῦ εἶχαν δώσει νά μεταφέρῃ τά Τίμια Δῶρα, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, στούς χριστιανούς πού βρίσκονταν στίς φυλακές. Στόν δρόμο τοῦ ἐπιτέθηκαν παιδιά τῶν εἰδωλολατρῶν γιά νά τοῦ πάρουν τά Τίμια Δῶρα, ἀλλά αὐτός προτίμησε νά πεθάνη, σφίγγοντας στήν ἀγκαλιά του τά Τίμια Δῶρα, παρά νά ἀφήση νά τοῦ τά πάρουν καί νά τά βεβηλώσουν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ. Γνώριζε ὅτι αὐτό πού βάσταζε ἦταν ὁ Χριστός καί γιά τόν Χριστό ἔδωσε τήν ζωήν του. 

Ἔτσι λοιπόν καί ἐσεῖς ἀκολουθεῖστε μέ ὅλη σας τήν ψυχήν τόν Χριστό στήν ζωή σας. Μείνετε κοντά Του καί Αὐτός θά σᾶς κάνει παιδιά Του, ὅπως μᾶς ὑποσχέθηκε. 

Σᾶς εὐχόμεθα καλήν πρόοδον στά μαθήματά σας καί κάθε εὐλογίαν ἀπό τόν Θεό.