Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Με σημερινό (12-3-2020) κείμενό του, το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Μητροπόλεως Πειραιώς, ήτοι ο μητροπολίτης Σεραφείμ, «καταγγέλλει» τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο και τον Μητροπολίτη Σικάγου Ναθαναήλ ως «αιρετίζοντες» και ζητεί την αποκοπή τους από το σώμα της Εκκλησίας!
Η αιτία είναι κάποιες δηλώσεις του Αμερικής Ελπιδοφόρου και του Σικάγου Ναθαναήλ περί μεταδόσεως της Θ. Κοινωνίας σε «ετεροδόξους».
Πρόκειται για ένα ακόμα απαράδεκτο και αντιεκκλησιαστικό κείμενο του Πειραιώς Σεραφείμ, ιεράρχη της Εκκλησίας της Ελλάδος, που χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου, θεωρώντας τους «αιρετίζοντες» και «κακόδοξους».
Το κείμενο τελειώνει ως εξής και δίνει το στίγμα των προθέσεων του Πειραιώς Σεραφείμ:
«Εκφράζουμε την οδύνη και την ανησυχία μας όχι μόνον για τις αιρετίζουσες απόψεις του Σεβασμιωτάτου περί Εκκλησίας, αλλά και για τις ενέργειες-καινοτομίες του, για τις οποίες δεν θα πρέπει να μείνουν αδιάφορες οι Ιεραρχίες των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Αντίθετα μάλιστα θεωρούμε ότι είναι άμεσο και επιβεβλημένο καθήκον των, να αφυπνιστούν και να κινητοποιηθούν, λαμβάνοντας τα αναγκαία εκκλησιαστικά μέτρα. Και μάλιστα τώρα, προτού το κακό προχωρήσει και λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις, οπότε θα γίνει δυσθεράπευτο. Το ίδιο ισχύει και για τον Σεβ. Μητροπολίτη Σικάγου κ. Ναθαναήλ. Καλούνται να ενεργήσουν όπως οι ιατροί, οι οποίοι όταν διαπιστώσουν γάγγραινα σε ένα μέλος του σώματος, το αποκόπτουν για να μη μεταδοθεί η γάγγραινα και στα άλλα υγιή μέλη. Οι ιατροί όταν αποκόπτουν ένα σάπιο μέλος, δεν το κάνουν αυτό από έλλειψη αγάπης, αλλά από πολλή αγάπη προς τον ασθενή. Κατά παρόμοιο τρόπο και οι Ιεραρχίες των κατά τόπους Εκκλησιών καλούνται να εφαρμόσουν τους Ιερούς Κανόνες, αποκόπτοντες τους αμετανόητους αιρετίζοντες από το εκκλησιαστικό σώμα, με σκοπό την εξυγίανσή του. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι ο Σεβασμιώτατος κ. Ελπιδοφόρος, θα μετανοήσει για όσα κακόδοξα διεκήρυξε και έπραξε μέχρι τώρα, διότι είναι πάρα πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, η μετάνοια των αιρετιζόντων. Όπως τουλάχιστον γνωρίζουμε από την εκκλησιαστική ιστορία, είναι εξαιρετικά σπάνιες οι σχετικές περιπτώσεις που μετανόησαν. Μακάρι ο Σεβασμιώτατος να ανήκει στην κατηγορία των σπανίων περιπτώσεων. Ας αναλογισθούν οι Επίσκοποί μας την μεγίστη ευθύνη τους, διότι δεν θα μείνουν ατιμώρητοι εν ημέρα κρίσεως, εφ’ όσον αδιαφορήσουν. Και ας έχουν υπ όψη τους ότι οι αιρέσεις δεν καταστέλλονται με χλιαρά και ανεπαρκή μέτρα, αλλά με κόπους και θυσίες. Αυτό τουλάχιστον μας διδάσκει η Εκκλησιαστική ιστορία.»