Επίσημη παρουσίαση του σημαντικού δίτομου έργου για την ιστορική Μονή που εκδόθηκε με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Δράμας Παύλου Κωνσταντινούπολη
Ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα
Η ιστορία της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Εικοσιφοινίσσης και η διαχρονική προσφορά της στην Εκκλησία και το Γένος μας, οι πνευματικοί και καλλιτεχνικοί θησαυροί και τα ιστορικά και πολύτιμα κειμήλια που βρήκαν προστασία εντός των τειχών της, τα ποικίλα και διάφορα μαρτύρια της και η δυναμική και κάποτε εκ των περιστάσεων σιωπηλή μαρτυρία της βρέθηκαν στο επίκεντρο της εκδηλώσεως που πραγματοποιήθηκε στο Σισμανόγλειο Μέγαρο της Κωνσταντινούπολης, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, για την επίσημη πρώτη παρουσίαση του δίτομου έργου με τίτλο «Τα Προσκυνητάρια και αι Ακολουθίαι της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης», που εκδόθηκε με πρωτοβουλία του δραστήριου Μητροπολίτη Δράμας Παύλου.
Για το δίτομο έργο μίλησαν ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος, ο Γέρων Νικόδημος Αγιοπαυλίτης και ο επίκουρος Καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης Γεώργιος Φουστέρης ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόξενος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη Βίκτωρ Μαλιγκούδης, η Καθηγουμένη της Ι.Μ. Εικοσιφοινίσσης Γερόντισσα Αλεξία και ο υπεύθυνος των εκδόσεων «Μυγδονία» Αθανάσιος Καγιάς.
![]()
«Ἐντός τῶν βορειοανατολικῶν κλιτύων τοῦ χρυσοβώλου Παγγαίου ἀπὸ μιᾶς καὶ ἡμισείας χιλιετηρίδος ὑφίσταται ὡσεὶ μία ἑτέρα νέα Σιὼν ἐπὶ τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, ἡ Βασιλική, Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Εἰκοσιφοινίσσης. Αὕτη ἡ σεβασμία καὶ μαρτυρικωτάτη Μονή, ἡ καὶ ὑπερτέρα ἐνίων τοῦ οὐρανογείτονος Ἁγιωνύμου Ὄρους Ἄθω Μονῶν κατὰ τὸ κάλλος, τὸν πλοῦτον, τὴν μακροβιότητα καὶ κοινωφέλειαν, τετιμημένη ὑπὸ τῆς τροφοῦ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας διὰ προνομιοπαρόχων Πατριαρχικῶν Σιγιλλίων καὶ προνομίων, ἀπετέλεσε καὶ ἰδίαν Πατριαρχικὴν Ἐξαρχίαν, σελαγίσασα τὰ φῶτα τῆς εὐσεβείας καθ’ ἅπασαν τὴν Μακεδονίαν», σημείωσε στην ομιλία του ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος.
«Ἀνέκαθεν ἡ τῆς Εἰκοσιφοινίσσης Μονὴ ὑπῆρξε δαυλὸς πεπυρακτωμένος ἐντὸς τῶν ὀφθαλμῶν τῶν Ὀθωμανῶν καὶ δὴ τῶν τοπαρχῶν καὶ τιμαριωτῶν τοιούτων. Διὰ τοῦτο κατ’ αὐτῆς ἐπέδραμον κατ’ Ἀπρίλιον τοῦ 1507 δισχίλιοι ἱππεῖς, οἵτινες κατέσφαξαν τοὺς ἐν αὐτῇ ἐγκαταβιοῦντας 172 πατέρας, ἐξ ὧν 24 ἱερεῖς, καὶ 3 διακόνους», ανέφερε ο Μητροπολίτης Παύλος και συνέχισε την ενδιαφέρουσα ομιλία του:
«Οἱ ἀνωτέρω ὁσιομάρτυρες ἦσαν διαπρύσιοι κήρυκες τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τῶν πέριξ χριστιανικῶν κοινοτήτων πρὸς διατήρησιν, διάσωσιν καὶ προστασίαν τῶν πατρίων, γλώσσης τε καὶ γραμμάτων. Διαπρεπεῖς, κοινωφελεῖς καὶ εὐπαίδευτοι ἄνδρες παρήχθησαν ἐκ τῶν σπλάγχνων αὐτῆς, πολλὰς προσενεγκόντες ὑπηρεσίας ἔν τε τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῷ Γένει. Μεταξὺ τούτων συγκαταριθμοῦνται: ὁ Καθηγούμενος αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτης Κωνστάντιος, περίφημος ἐμπειρικὸς ἰατρός, ὅστις ἐφιλοξενήθη διερχόμενος ἐξ Αἰγύπτου πρὸς ἱεράν θεωρίαν τῶν Ἁγίων Τόπων παρὰ τοῦ συμπολίτου του Μεχμὲτ Ἀλῆ Πασᾶ, Ἀντιβασιλέως τῆς Αἰγύπτου, παρ’ οὗ ἐχορηγήθη ἀντίτυπον τῆς χειρὸς τοῦ «Προφήτου» Μωάμεθ, δι’ οὗ ἀφορολόγητον καθίστατο ἐν πᾶσι τὸ μοναστήριον ἐν τῇ αὐτοκρατορίᾳ. Ἕτερος, ὁ ἀδελφὸς αὐτῆς Δαμασκηνὸς Μοσχόπουλος, συνέγραψε καὶ ἱστορίαν τῆς μετανοίας του κατασταθεὶς Μητροπολίτης Νευροκοπίου. Ἀλλὰ καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Νεόφυτος ὁ Η΄ ἐκ Πρώτης (Κιούπκιοϊ) ἕλκων τὸ γένος, ἐν αὐτῇ πλησίον πατέρων συγγενῶν αὐτοῦ κατὰ σάρκα τὰ ἐγκύκλια διήκουσε μαθήματα. Ἐκ τῶν μέχρι τοῦ παρελθόντος αἰῶνος σωζομένων 15 Πατριαρχικῶν σιγιλλίων, ἅτινα ὑπὲρ ταύτης ἐξεδόθησαν, καταδείκνυται ἡ στοργικὴ μέριμνα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ὑπὲρ τῆς κληρουχίας αὐτῆς. Ἐμπιστευθεῖσα τὴν μέριμναν διὰ τὰ τῆς Μονῆς εἰς τὰς χεῖρας τῶν Μητροπολιτῶν Δράμας ηὐμοίρησεν αὕτη νὰ δεχθῇ τὸ στοργικώτατον ἐνδιαφέρον τῶν ἀοιδίμων Ἀρχιερέων Ἁγίου ἱεροεθνομάρτυρος Χρυσοστόμου (1902-1910), Ἀγαθαγγέλου τοῦ Μάγνητος (1910-1922), Λαυρεντίου τοῦ ἀπὸ Χαλδίας Χαιριάνων καὶ Κερασοῦντος (1922-1928) ὡς καὶ τῶν προκατόχων αὐτῶν.
![]()
Ἐπέπρωτο δυστυχῶς ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Εἰκοσιφοινίσσης δὶς νὰ δοκιμασθῇ σκληρότατα κατὰ τὸν εἰκοστὸν αἰῶνα οὐχὶ ὑπὸ ἀλλοπίστων, ἀλλ’ ὑπὸ ὁμοδόξων χριστιανῶν, τῶν γειτνιαζόντων Βουλγάρων, οἵτινες κατ’ ἐπανάληψιν ἐβύθισαν εἰς τὸ πένθος τὴν εὐρυτέραν περιοχὴν τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης ἰδίᾳ δὲ τὴν μαρτυρικὴν Δράμαν καὶ τὰ πέριξ αὐτῆς.
Οὕτω τὴν 27ην Μαρτίου τοῦ 1917 (Μεγάλη Δευτέρα), συμμορία ἐνόπλων κομιτατζήδων, ἔχουσα μεταξὺ αὐτῶν τὸν διαβόητον διὰ πολλὰ κακουργήματα ἀρχικομιτατζὴν Τεοντόρ Πανίτσαν, ἐπέδραμε κατὰ τῆς Μονῆς, ὑποβάλλουσα εἰς φρικτὰ καὶ πολυώδυνα βασανιστήρια τοὺς πατέρας αὐτῆς. Διὰ δεκαοκτὼ δὲ ἡμιόνων ἐμφόρτων ἐκ τῶν κειμηλίων τῆς Μονῆς ἀπεγύμνωσαν αὐτὴν ἐκ τῶν πολυτιμοτάτων θησαυρῶν, οὕς οἱ αἰῶνες ἐσεβάσθησαν, μεταφέροντες αὐτοὺς εἰς Βουλγαρίαν. Ἑκατοντάδες ἱερῶν σκευῶν, περιτέχνων λειψανοθηκῶν, ἀμφίων καὶ 430 χειρόγραφοι κώδικες, ἐξ ὧν 130 μεμβράνινοι, ἡρπάγησαν ἐκ τῆς Μονῆς. Τὸ σύνολον τῶν διαρπαγέντων κειμηλίων ἀνέρχεται εἰς 907 τεμάχια. Μεταξὺ αὐτῶν τὸ χειρόγραφον περγαμηνὸν δίστηλον Εὐαγγέλιον, ἰδιόχειρον ἔργον τοῦ Αὐτοκράτορος Ἰωάννου Καντακουζηνοῦ τοῦ διὰ τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος Ἰωάσαφ Μοναχοῦ, βάρους 9 ὀκάδων μετὰ βαρυτίμου περιβλήματος κεκοσμημένου διὰ πολυτίμων λίθων. Ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Ἀναργύρου τοῦ ἐκ Ρώμης, ἡ δεξιὰ χεὶρ τῆς Ἁγίας Μυροφόρου καὶ ἰσαποστόλου Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς καὶ ἄλλα ἱερὰ Λείψανα καὶ πολύτιμοι σταυροί, περιέχοντες τεμάχια Τιμίου Ξύλου. Ὅσα ἐξ αὐτῶν δὲν ἐφυγαδεύθησαν ὑπὸ τῶν ληστῶν εἰς τὴν Εὐρώπην, κοσμοῦν σήμερον τὸ ἐθνολογικὸν Μουσεῖον καὶ τὸ ἵδρυμα Ἰβὰν Ντούϊτσεφ εἰς Σόφιαν ἄνευ παραμικροῦ ἴχνους ἐντροπῆς καὶ αἰσχύνης. Μετὰ τῶν κειμηλίων συναπεκομίσθησαν ὡς ὅμηροι καὶ οἱ πατέρες τῆς Μονῆς, οἵτινες ἐβίωσαν φρικτὴν περίοδον ὁμηρίας εἰς τὰς χεῖρας «ἀδελφῶν» ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ὡρισμένοι δὲ ἐκ τῶν πατέρων κατέλιπον τὸν μάταιον κόσμον ἐν εἱρκτῇ καὶ φυλακῇ. Ἔκτοτε τὸ ἔμψυχον δυναμικὸν τῆς παλαιφάτου Μονῆς ἔλαβε τὴν κατιοῦσαν.
Τὴν χαριστικὴν βολὴν ἔδωκεν ὁ κατὰ τὴν 12ην Ἰουλίου 1943 ἐμπρησμὸς τῶν κτιριακῶν ἐγκαταστάσεων τῆς Μονῆς ὑπὸ τῶν Βουλγαρικῶν στρατευμάτων κατοχῆς καὶ συμμοριῶν κομιτατζήδων, οἵτινες ἀνεδείχθησαν πιστοὶ μιμηταὶ τοῦ Νέρωνος. Θαυματουργικῶς διεσώθη τὸ Καθολικὸν καὶ ἡ θαυματουργὸς εἰκὼν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία καὶ ἐφιλοξενήθη ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν εἰς τὴν πλησιόχωρον κωμόπολιν τῆς Νικήσιανης ὑπὸ τῶν εὐλαβουμένων σφόδρα τὴν Μονὴν εὐσεβῶν κατοίκων αὐτῆς. Ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια ἐπιβάλλει νὰ στιγματισθῇ ἡ πρωτοφανὴς ἀστοργία καὶ ἀδιαφορία τῶν Ἑλληνικῶν κυβερνήσεων διὰ τὴν τύχην τῶν διαρπαγέντων κειμηλίων ὡς καὶ ἡ διὰ τὴν κτηριακὴν ἀποκατάστασιν μέριμνα, τῆς τοσαύτας προσενεγκούσης ὑπηρεσίας εἰς τὴν φιλτάτην ἡμῶν πατρίδα Ἑλλάδα Ἱερᾶς Μονῆς. Ἔστω ἡ ἀναφορὰ αὕτη πρὸς αἰωνίαν καταισχύνην τῶν ἑκάστοτε ἰθυνόντων τὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεάς.
Τὸ μέγα τοῦτο ἔλλειμμα προσεπάθησε νὰ καλύψῃ καὶ ἐν μέρει ἐκάλυψεν ἡ εὐλάβεια καὶ τὸ «τάμα» τοῦ ἀπὸ τοῦ σωτηρίου ἔτους 1965 κατασταθέντος Μητροπολίτου Δράμας κυροῦ Διονυσίου Κυράτσουτοῦ ἐξ Ἀρναίας Χαλκιδικῆς, ὅστις ἐπὶ τεσσαρακονταετίαν ἐποίμανε τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Δράμας, καταστήσας ἔμβλημα τῆς αὐτοῦ ἀρχιερατείας τὴν ἐκ τῆς Βουλγαρικῆς τέφρας καὶ τῶν ἐρειπίων ἀνοικοδόμησιν τῆς Μονῆς. Βεβαίως καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ διὰ πολλῶν πόνων, βασάνων, αἱμάτων καὶ στερήσεων διελθὼν τοὺς μετὰ τὸν Β΄ παγκόσμιον πόλεμον χρόνους, ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτοῦ ἔδωκε δύναμιν καὶ ὤθησιν εἰς τὸ μέγα ἔργον καὶ ἆθλον τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου ἡμῶν κυροῦ Διονυσίου, ὥστε ἐντὸς μιᾶς εἰκοσαετίας νὰ ἐπανασυσταθῇ ἐκ τῶν πυρικαύστων ἐρειπίων του τὸ περίβλεπτον Θεομητορικὸν ἀνάκτορον. Οὗτος ὁ μακάριος ἐμερίμνησε καὶ διὰ τὴν ἔμψυχον στελέχωσιν τῆς Μονῆς, μετατρέψας αὐτὴν εἰς Γυναικείαν τοιαύτην, ὥστε σήμερον ὑπερεικοσαμελὴς ἀδελφότης νὰ συνεχίζῃ τὴν παράδοσιν τῆς Μονῆς συμφώνως πρὸς τὰ διέποντα τὸν μοναχικὸν βίον θέσμια, ἔχουσα ἐπικεφαλῆς τὴν γερόντισσαν Ἀλεξίαν, χειροθετηθεῖσαν καὶ ἐνθρονισθεῖσαν καθηγουμένην ὑπὸ τοῦ μακαρίου Ἱεράρχου. Ἡ σεμνοτάτη γερόντισσα ἀποτελεῖ μετὰ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον τὴν παρηγορίαν ἑκατοντάδων εὐλαβῶν προσκυνητῶν, ταλανιζομένων ὑπὸ ποικίλων προβλημάτων, ἀσθενειῶν καὶ θλίψεων.
![]()
Ἡμεῖς, ἔχοντες περικείμενον τὸ νέφος τῶν μαρτύρων, τοὺς ὑπερφυεῖς κόπους καὶ ἀγῶνας τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Ἀρχιερέων καὶ βαρυτάτην τὴν κληρονομίαν τῆς εὐθύνης καὶ μερίμνης διὰ τὴν κληρουχίαν ταύτην τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, συνεχίζομεν χάριτι Θεοῦ τῇ βοηθείᾳ τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου τὴν διακονίαν τῆς περιπύστου ταύτης Μονῆς, ἐλπίζοντες, ὅπως ἀξιωθῶμεν νὰ ἴδωμεν τὴν ἐπιστροφὴν τῶν συληθέντων κειμηλίων, ἰδίᾳ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων, τὴν πολυτιμοτέραν παρακαταθήκην τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Μὴ θέλοντες δὲ ἡ μεγάλη καὶ πλήρης αἱμάτων, θυσιῶν καὶ ἀγώνων προσφορὰ τῆς Μονῆς νὰ καταλυθῇ ὑπὸ τοῦ πανδαμάτορος χρόνου, συνηρανίσαμεν ἐκ παλαιῶν βιβλίων τὰ ἀρτιώτερα καὶ ἀξιολογώτερα ἱστορικά, ἅτινα ἐξεδόθησαν ἀπὸ τοῦ ἔτους 1819 καὶ ἐντεῦθεν καὶ ἐκδίδομεν ταῦτα πρὸς τέρψιν καὶ ὠφέλειαν τῶν φιλιστόρων.
Ἡ δίτομος αὕτη ἔκδοσις ὑπὸ τὸν τίτλον «Προσκυνητάρια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης» περιλαμβάνει εἰς μὲν τὸν Α΄ τόμον τὰς ἑξῆς ἱερὰς ἱστορίας τῆς Εἰκοσιφοινίσσης: α) Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος Σιναΐτου τοῦ Κρητός, ἐν Κωνσταντινουπόλει 1819, β) Μανουὴλ Γεδεών, ἐν Κωνσταντινουπόλει 1894, γ) Ἀρχιμανδρίτου Δαμασκηνοῦ Μοσχοπούλου, ἐν Κωνσταντινουπόλει 1896 καὶ δ) Ἀγαθαγγέλου Μάγνητος, Μητροπολίτου Δράμας, ἐν Δράμᾳ 1915. Ἐν τῷ παραρτήματι τοῦ αὐτοῦ τόμου συμπεριελάβομεν: α) δύο ἐπιστολὰς τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Δράμας πρὸς τὴν ἐν Ἄθῳ Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Παύλου δι᾽ ὧν αἰτεῖται οἰκονομικὴν ἐνίσχυσιν διὰ τὴν λειτουργίαν Γεωργικῆς Σχολῆς εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Εἰκοσιφοινίσσης, β) τὰς δύο ἀναλυτικὰς ἐκθέσεις τοῦ Ἐπισκόπου Θεουπόλεως Γενναδίου καὶ τοῦ καθηγουμένου Νεοφύτου περὶ τῶν μαρτυρίων καὶ τῆς ὁμηρίας τῶν πατέρων ὡς καὶ τῶν κλαπέντων κειμηλίων παρὰ τῶν κομιτατζήδων κατὰ τὰ ἔτη 1917-1918, γ) τὴν ἐξαίρετον περιγραφὴν τοῦ αὐτόπτου μάρτυρος τῶν ἐπισυμβάντων τραγικῶν γεγονότων τῆς διαρπαγῆς τῶν κειμηλίων καὶ τῆς ὁμηρίας τῶν πατέρων αὐτῆς μακαριστοῦ προηγουμένου τῆς κατ’ Ἄθῳ Ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου Ἀρχιμανδρίτου Γαβριήλ.
Ὁ σεβάσμιος γέρων, νεαρὸς μοναχὸς διηκόνει εἰς τὸ ὑφιστάμενον τότε μετόχιον τῆς ἱερᾶς αὐτοῦ μετανοίας ἐν Ὀρφανίῳ Καβάλας. Εὑρεθεὶς εἰς τὴν Εἰκοσιφοίνισσαν, ἔζησε τὰς τραγικὰς στιγμὰς τῆς ἐπελάσεως τῶν κακούργων καὶ ἀπήχθη καὶ οὗτος δέσμιος εἰς τὴν ὁμηρίαν καὶ ἐμπνευσμένως κατέγραψε τὰς ὀδυνηράς ἐμπειρίας του ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας, δ) ἐπιστολὴν πρὸς τοὺς πατέρας τῆς Μονῆς τοῦ διευθυντοῦ τοῦ Βυζαντινοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν Γεωργίου Σωτηρίου περὶ τῆς τύχης τῶν κλαπέντων κειμηλίων, καθὼς καὶ γλαφυρωτάτην διήγησιν περὶ τῶν κατιρτζήδων (ἀγωγιατῶν) τῆς Μονῆς.
![]()
Εἰς τὸν Β΄ τόμον συμπεριελάβομεν ἅπαντα τὰ Ὑμνολογικά, τὰ ἀφορῶντα εἰς τὴν Μονήν,ἤτοι: α) Τὸν κανόνα εἰς τὴν Ἀχειροποίητον εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅστις ἐποιήθη ἐντὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὑπὸ τοῦ λογιωτάτου Μητροπολίτου Μυρέων Ματθαίου ἐν ἔτει 1610, ὅτε ἐπεσκέφθη τὴν Εἰκοσιφοίνισσαν ὡς Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος. β) Τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Β΄ κτήτορος Ἁγίου Διονυσίου, ποιηθεῖσαν κατὰ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος ὑπὸ τῶν Ἀρχιμανδρίτου Χρυσάνθου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ Μανουὴλ τοῦ Μεγάλου Ρήτορος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Τὰς ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, Ὑμνογράφου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ποιηθείσας ἀκολουθίας ἤτοι: γ) Τὸν Παρακλητικόν κανόνα εἰς τὴν Ἀχειροποίητον εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς Εἰκοσιφοινίσσης, ποιηθέντα ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 1979. δ) Τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, ποιηθεῖσαν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 1979. ε) Τὴν Ἀκολουθίαν τῶν 172 Ὁσιομαρτύρων τῶν ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν σφαγιασθέντων ἐν ἔτει 1507 ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ, ποιηθεῖσαν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 1979, καὶ στ) Τὴν κοινὴν Ἀκολουθίαν τῶν Ὁσίων κτητόρων Γερμανοῦ τοῦ Ἱεροσολυμίτου καὶ Διονυσίου Α΄ τοῦ Σοφοῦ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ποιηθεῖσαν ἐν ἔτει 2011 παρὰ τοῦ χαρισματικωτάτου Ὑμνογράφου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου Κογεράκη, τῇ αἰτήσει τῆς ἡμετέρας ἐλαχιστότητος. Συμπεριελήφθησαν δὲ ὁ κατὰ πλάτος βίος τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ ἐκ χειρογράφου τῆς Λαυρεντιανῆς βιβλιοθήκης τῆς Φλωρεντίας, ὅστις ἐξεδόθη τῇ πρόφρονι μερίμνῃ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δράμας Διονυσίου ἐν ἔτει 1980.
Ἡμεῖς ἀνεθέσαμεν καὶ συμπεριελάβομεν καὶ τὴν μετάφρασιν αὐτοῦ εἰς τὴν Νέαν Ἑλληνικὴν ὑπὸ τοῦ ἐλλογιμωτάτου κ. Μαρίου Δομουχτσῆ, φιλολόγου καὶ θεολόγου καθηγητοῦ. Τὴν ἐπιστημονικὴν μελέτην περὶ τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, τοῦ ἀειμνήστου Τάσου Γριτσοπούλου, συμπατριώτου τοῦ Ἁγίου μας. Ὁ τόμος κατακλείεται διὰ τοῦ Μουσικοῦ παραρτήματος τοῦ ἐμπεριέχοντος τὰς μελοποιηθείσας ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων κτητόρων καὶ τῶν 172 ὁσιομαρτύρων κατὰ τὸ μουσικὸν ὕφος τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους Ἄθω, παρὰ τοῦ Μουσικοδιδασκάλου κ. Ἰωάννου Χασανίδη.
Διὰ τῆς λίαν ἐπιμελημένης καὶ λαμπρᾶς ταύτης ἐκδοτικῆς παραγωγῆς μάλιστα εἰς καιροὺς οἰκονομικῶς λίαν χαλεπούς, ἀκραδάντως πιστεύομεν ὅτι προσφέρομεν ὡς «χηρικὸν δίλεπτον» εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν Κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον, τὴν Εἰκοσιφοίνισσαν, τὰς υἱοπρεπεῖς καὶ δουλοπρεπεῖς εὐχαριστίας ἡμῶν, ἀποθαυμάζοντες ἐν ταὐτῷ καὶ τὴν ἐπὶ αἰῶνας ὁλοκλήρους προσφορὰν τοῦ λαμπροῦ ἐνδιαιτήματος Αὐτῆς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν Γένος.
![]()
Ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας ἀπευθύνω εἰς ὅσους συνέβαλον εἰς τὴν τύποις ἔκδοσιν τῶν «Προσκυνηταρίων», τὸν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ. Νικόδημον Σκρέτταν Ἀν. Καθηγητὴν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., εὐχαριστίας δὲ ὡσαύτως ἐπιβεβλημένας καὶ πρὸς τὸν Ὁσιώτατον Γέροντα Νικόδημον Ἁγιοπαυλίτην ἐκ Νικήσιανης, λάτρην τῆς Εἰκοσιφοινίσσης, τὴν Ἀδελφότητα τοῦ ἀειμνήστου Ὑμνογράφου Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, ὡς καὶ εἰς τὸν ὑπεύθυνον τῶν ἐκδόσεων «Μυγδονία» εὐλαβέστατον καὶ ρέκτην κ. Ἀθανάσιον Καγιᾶν καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς πολλαχῶς μογήσαντας ἐλλογιμωτάτους κ.κ. Γεώργιον Φουστέρην, Θεολόγον - Ἀρχαιολόγον, τὸν αὐτάδελφον αὐτοῦ Ἰωάννην Φουστέρην καὶ τὸν τῆς εὐάνδρου Καππαδοκίας λαμπρὸν γόνον Δημήτριον Κατσίκαν, ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ συνεργάτας διὰ τὴν μετ’ ἐπιμελείας οὐ τῆς τυχούσης πολυτελῆ ταύτην ἔκδοσιν.
Ἐπίσης εὐχαριστίαι ὀφείλονται εἰς τὸν φιλόλογον-ἱστορικὸν κ. Χρῆστον Ἀνδρεάδην διὰ τὴν φιλολογικὴν ἐπιμέλειαν καὶ τὰς διορθώσεις τῶν κειμένων. Εἴθε ἡ σωστική χάρις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τῆς Εἰκοσιφοινίσσης νὰ περισκέπῃ πλουσίως ἅπαντας τοὺς εὐλαβεῖς προσκυνητὰς τοῦ ἱεροῦ μοναστηρίου της, τὴν μαρτυρικὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Δράμας καὶ τὴν φιλτάτην ἡμῶν πατρίδα Ἑλλάδα».
Στο τέλος της εκδήλωσης ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθύνθηκε στους παρισταμένους συγχαίροντας τον Μητροπολίτη Παύλο και όλους τους συντελεστές του δίτομου έργου και παρέλαβε από τον δυναμικό ποιμενάρχη της Δράμας το πρώτο αντίτυπο της εκδόσεως.
Στην εκδήλωση παρέστησαν Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου και πλήθος κόσμου από την Πόλη, την Ελλάδα και αλλού.
