Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΕΟΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΕΝΤΑ ΔΙΑΚΟΝΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΥΛΗΣ

Ἱερολογιώτατε Διάκονε Καλλίνικε, 

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι μεγάλη καὶ μοναδικὴ ὄχι μόνον διὰ τὸν ἐπαξίως προαχθέντα εἰς ἀρχιερέα Μητροπολίτην Ἑλβετίας κ. Μάξιμον, ἀλλὰ καὶ διὰ σὲ ποὺ ἀφήνεις τὰ ἐγκόσμια καὶ εἰσέρχεσαι εἰς τὰς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου. Μάλιστα, χειροτονεῖσαι διάκονος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἔρχεσαι νὰ ἐγκαταβιώσῃς εἰς τὸ Μέγα τοῦτο Μοναστήρι τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ εὑρισκόμενον μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ ἐναγκαλιζόμενον, μὲ τὴν στοργήν, τήν προσευχὴν καὶ τὴν διακονίαν του, ὅλην τὴν οἰκουμένην. 

Σὲ συγχαίρομεν διὰ τὴν ἀπόφασιν τῆς ἀφιερώσεώς σου εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του, καὶ μάλιστα εἰς τὴν νεαρὰν ἡλικίαν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεσαι, ἀλλὰ συγχαίρομεν καὶ τοὺς καλοὺς γονεῖς σου, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὴν συγκατάθεσίν των διὰ νὰ στρατευθῇς εἰς τὴν διακονίαν τοῦ οὐρανίου Βασιλέως, καί, ἀκόμη, καὶ τὸν ἀδελφὸν ἅγιον Ἄρτης, ὁ ὁποῖος σὲ γνωρίζει παιδιόθεν καὶ μὲ τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἐτιμήθης σήμερον. 

Ἕξ Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι ἔφερον τὸ ὄνομα τοῦτο,τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν ἄνδρες «λόγῳ βίῳ τε καλῶς ἐμπρέποντες», ὡς ὁ Καλλίνικος ὁ Α΄, ἄλλοι δέ «μετεῖχον τῆς θύραθεν καὶ τῆς ἔσω παιδείας», ὡς ὁ Καλλίνικος ὁ Δ΄. 

Οὗτοι πάντες διηκόνησαν τὸν Θρόνον τοῦτον τὸν πάνσεπτον μὲ ὅσα τάλαντα τοὺς ἔδωσεν ὁ Θεός, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ προκάτοχοι τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, πλεῖστοι δὲ ἐξ αὐτῶν εἰς καιροὺς λίαν χαλεποὺς καὶ δυσχειμέρους διὰ τὴν Πίστιν καὶ τὸ Γένος. Τοὺς μακαρίζομεν, τοὺς εὐγνωμονοῦμεν καὶ ζητοῦμεν τὴν προσευχήν των ἀπὸ τοὺς οὐρανίους θαλάμους δι'ἡμᾶς καὶ τὰ καθ'ἡμᾶς. 

Ἀλλὰ καὶ πλειὰς Ἱεραρχῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἔφερον τὸ συμβολικὸν καὶ εὔηχον ὄνομα τοῦ Καλλινίκου,μερικοὶ δὲ ἀπὸ αὐτούς, ὡς ἤδη ἐλέχθη, ἀνῆλθον καὶ εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον, ὡς Καλλίνικος ὁ Β΄ ὁ Ἀκαρνὰν ἀπὸ Προύσης, Καλλίνικος ὁ Ε΄ ἀπὸ Νικαίας καὶ Καλλίνικος ὁ Στ΄ ἀπὸ Ἀδριανουπόλεως. 

Τὸν παρελθόντα αἰῶνα διέπρεψεν ὁ Καισαρείας Καλλίνικος ὁ Δελικάνης ὡς κανονολόγος καὶ ἱστοριοδίφης καὶ ἔβαλεν ἀνεξίτηλον τὴν σφραγίδα του εἰς τὴν ζωήν, τὴν ἱστορίαν καὶ τὰ Γράμματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.Μνημειῶδες καὶ χρησιμώτατον παραμένει τὸ τρίτομον ἔργον του ὑπὸ τὸν τίτλον «Τὰ ἐν τοῖς Κώδιξι τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἀρχειοφυλακίου σῳζόμενα ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ ἔγγραφα», τὰ ἀφορῶντα εἰς τὰς σχέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρὸς τὰ Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, τὰς νεωτέρας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. 

Αὐτοὶ οἱ τόμοι νὰ εἶναι τὸ ἐντρύφημά σου, π. Καλλίνικε, διότι εἶναι πραγματικὸν χρυσορυχεῖον. Θὰ μανθάνῃς, θὰ διδάσκεσαι, θὰ καταρτίζεσαι καὶ θὰ γίνεσαι διαρκῶς καὶ χρησιμώτερος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐντάσσεσαι ἀπὸ τῆς σήμερον καὶ ἡ ὁποία οὐχὶ σπανίως βάλλεται καὶ συκοφαντεῖται ἀδίκως μὲ χονδροειδῆ ψεύδη λόγῳ διαφόρων σκοπιμοτήτων καὶ ἐπιδιώξεων ἀντιθέων, αἱ ὁποῖαι σήμερον ἀντικατέστησαν τὰ ἄλλοτε «ἄθεα». Καὶ βεβαίως γνωρίζομεν ὅτι κανένα ψεῦδος δὲν προλαμβάνει νὰ γηράσῃ («οὐδὲν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου»), ὅπως ἔλεγεν ὁ Σοφοκλῆς, ἀλλὰ κάποιαν στιγμὴν ἀποκαλύπτεται καὶ ἐκθέτει τὸν ψευδολόγον, ἡμεῖς ὅμως, μελετῶντες καὶ ἐργαζόμενοι, ἐργαζόμενοι καὶ μελετῶντες «ἐν ἑσπέρᾳ καὶ πρωῒ καὶ μεσημβρίᾳ καὶ ἐν παντὶ καιρῷ», πρέπει νὰ εἴμεθα «ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ἡμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος». 

Εἰς αὐτὸ τὸ περιβάλλον τοῦ κοινοβίου τοῦ Φαναρίου, ἀγαπητὲ Καλλίνικε, θὰ συμβιώνῃς μὲ τοὺς πρὸ σοῦ ἀδελφούς σου ὡσὰν μία οἰκογένεια. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος σᾶς ὑπενθυμίζει: «νεώτεροι, ὑποτάγητε πρεσβυτέροις, πάντες δὲ ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε˙ ὅτι ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν» (Α΄ Πετρ. 5, 5). Καὶ ἀκόμη: Νὰ εἶσθε «φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν˙ ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ... εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός˙ ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων˙ ἀμήν» (Α΄ Πετρ. 4, 9-11). 

Αὐτὰ λέγει ὁ κορυφαῖος Πέτρος εἰς τὴν Πατριαρχικὴν Αὐλὴν σήμερον, ὅτε προστίθεται εἰς αὐτὴν ἕνα νέον εὔελπι στέλεχος. 

Καὶ ἡμεῖς, ὁ Πατὴρ καὶ Πατριάρχης καὶ Ἡγούμενός σας, κατακλείομεν τὴν πρὸς σέ, ἀγαπητὲ Διάκονε, προσφώνησιν ἐκφράζοντες μετὰ τοῦ προφήτου τὴν εὐχὴν καὶ τὴν προσδοκίαν ὅτι «οὐκ ὀφθήσῃ ἐνώπιόν μου κενός». Ἄξιος!